Kościół Świętych Wincentego i Walentego w Bielicach – Wikipedia, wolna encyklopedia
1221/WŁ z dnia 16.06.1987 | |||||||||||||||||
kościół filialny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Stronie Śląskie | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |||||||||||||||||
50°16′24,888″N 17°00′23,759″E/50,273580 17,006600 |
Kościół Świętych Wincentego i Walentego w Bielicach – kościół filialny parafii św. Jana Chrzciciela w Nowym Gierałtowie. Pochodzący z roku 1766 kościół położony jest we wsi Bielice, w gminie Stronie Śląskie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kościół w Bielicach został wzniesiony w roku 1799[1]. Świątynia nie posiadała fundatora, a budowę sfinansowali mieszkańcy wsi[2]. Początkowo była to kaplica modlitewna, następnie kościół cmentarny, a w XX wieku uzyskał status kościoła filialnego[1]. W roku 1939 obiekt został odremontowany przez proboszcza Leona Richtera, wtedy też odnowiono malowidła ścienne[2]. Od roku 1945 kościół nie był użytkowany i stopniowo popadał w ruinę. Dopiero w roku 1986 staraniem księdza Stefana Witczaka, ówczesnego proboszcza parafii Nowym Gierałtowie wyremontowano świątynię i ponownie ją konsekrowano[2].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 16 czerwca 1987 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków[3].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Kościół jest budowlą późnobarokową, orientowaną, jednonawową, nakrytą dachem dwuspadowym[1]. Świątynia posiada wieloboczne zamknięcie prezbiterium i dobudowaną zakrystię[4]. Od frontu jest dostawiona pięciokondygnacyjna wieża z głównym wejściem, nakryta dachem namiotowym[1]. Elewacje kościoła i wieży są dzielone płaskimi lizenami, wykonanymi w tynku[4]. Z wyposażenia wnętrza jedynie mensa ołtarzowa pochodzi z czasów budowy[5]. Wewnątrz kościoła, na sklepieniu zachowało się malarstwo ścienne przedstawiające patrona świątyni[1]. Na ścianie kościoła obok wejścia jest wmurowana tablica upamiętniająca spotkania opozycjonistów polskich i czechosłowackich, które odbywały się w Górach Złotych i w Bielicach w latach 1981–1989[5]. Przy kościele stoi rzeźba przedstawiająca Ukrzyżowanie, z XIX wieku[4].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 16. ISBN 83-213-4366-X.
- ↑ a b c Anna Sobańska-Maj: Bielice. [dostęp 2014-06-08].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ a b c Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 54. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ a b Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 298. ISBN 978-83-89188-95-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Pilch , Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, ISBN 83-213-4366-X, OCLC 69480077 .
- Marek Staffa (redakcja), „Słownik geografii turystycznej Sudetów”, tom 16, Warszawa, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak , Iwona Chomiak , Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .