Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Maciejowicach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

nr rej. A-329 z dnia 29.12.1983[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Maciejowice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1772 Data zakończenia budowy 1780 1881 (rozbudowa) Data poświęcenia 1939 Data zniszczenia • przez 1819 pożar Data odbudowy 1821
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Leandro Marconi (rozbudowa) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 16[2] 2
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu garwolińskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie gminy Maciejowice Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Maciejowic Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
51°41′36,560″N 21°32′57,119″E/51,693489 21,549200
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Maciejowicach – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Łaskarzew diecezji siedleckiej.

Świątynia została wzniesiona w latach 1772-1780. Następnie została spalona w 1819 roku. Po pożarze Ignacy Potocki, dzięki funduszom zostawionym przez księdza Józefa Bryndzyńskiego, rozpoczął budowę nowego murowanego kościoła, która w 1821 roku została zakończona przez Ignacego Zamoyskiego. Wkrótce okazało się, że kościół jest za mały. Dlatego też, dzięki staraniom księdza Józefa Okińskiego budowla została w 1881 roku znacznie rozbudowana według projektu Leandra Marconiego. W 1939 roku świątynia została konsekrowana przez biskupa pomocniczego siedleckiego Czesława Sokołowskiego^[3]. W dniu 21 września 2014 roku biskup siedlecki Kazimierz Gurda konsekrował w kościele ołtarz główny^[4].

Kościół reprezentuje styl neogotycki. W świątyni jest umieszczony obraz Najświętszej Matki Bolesnej Nieustającej Pomocy namalowany w Rzymie i ofiarowany w 1901 roku przez hrabinę Celinę Zamoyską. Ołtarz trzeci jest zamknięty piękną kratą żelazną ofiarowaną przez hrabiego Stanisława Zamoyskiego w 1901 roku. W kościele można zobaczyć także tablice pośmiertne hrabiego Stanisława Kostki Zamoyskiego i hrabiny Róży z Potockich Zamoyskich, liczące ponad 100 lat^[5].