Kokilka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwie kokilki

Kokilka, kokila – małe naczynie kuchenne w kształcie miseczki, zwykle okrągłe. Wykonywane zwykle z materiału odpornego na działanie wysokiej temperatury: ceramiki (np. porcelany), szkła, metalu[1].

W kokilkach zapieka się i podaje do stołu niektóre przystawki i desery (na przykład crème brûlée).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej Erwin Halbański: Leksykon sztuki kulinarnej. Warszawa: Wydawnictwo Watra, 1986, s. 85. ISBN 83-225-0106-4.