Kolekcjonerstwo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kolekcjonerstwo (łac. collectio – zbiór) – świadome gromadzenie przedmiotów o ustalonym zakresie merytorycznym, topograficznym lub chronologicznym w celu tworzenia zbiorów, wystaw lub pokazów. Najczęściej w formie amatorskiej jako hobby. Rozwija się już u dzieci w wieku przedszkolnym.

• bibliofilstwo – książki (zwłaszcza cenne i rzadkie, rękopisy, starodruki)
• birofilistyka – przedmioty związane z piwem (etykiety, podkładki pod kufle, kapsle z nadrukami itp.)
• ekslibris – ekslibris, PF-ki, grafika okołoekslibrisowa
• falerystyka – ordery i odznaczenia
• filatelistyka – znaczki pocztowe
• filobutonistyka – guziki
• deltiologia – pocztówki
• filumenistyka – etykiety z pudełek od zapałek
• fonotelistyka – karty telefoniczne
• ksyrofilistyka – przedmioty związane z goleniem (żyletki, maszynki do golenia, brzytwy itp.)
• notafilia - banknoty i notgeldy
• numizmatyka – monety i medale
• militarystyka – przedmioty pochodzenia wojskowego (manierki, menażki, hełmy, bagnety)
• skrypofilistyka – papiery wartościowe, przede wszystkim akcje i obligacje.

• syllogomania

• Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków 2004.