Kominek Giewontowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kominek Giewontowy

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Strążyska
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	14,5 m
Głębokość	6 m
Deniwelacja	12 m
Wysokość otworów	1410 i 1416 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	160 m
Ekspozycja otworów	ku N, ku NW
Data odkrycia	znana od dawna
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.C-13.04
Położenie na mapie Karpat Kominek Giewontowy
Położenie na mapie Tatr Kominek Giewontowy
49°15′17″N 19°56′08″E/49,254592 19,935678

Kominek Giewontowy – jaskinia w Dolinie Strążyskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w północnej ścianie Długiego Giewontu opadającej do Doliny Wielkiej Równi, powyżej Dziury nad Doliną Strążyską, na wysokościach 1410 i 1416 metrów n.p.m^[1]. Długość jaskini wynosi 14,5 metrów, a jej deniwelacja 12 metrów^[2].

Jaskinię stanowi szczelinowy kominek zaczynający się w dużym, dolnym otworze wejściowym, a kończący szczeliną nie do przejścia. W połowie jego wysokości znajduje się niewielki otwór górny oraz kilkumetrowy korytarzyk^[3].

W jaskini występują nacieki grzybkowe. Ściany są suche, rosną na nich glony i porosty^[4].

Otwory jaskini były prawdopodobnie znane od dawna. Pierwszy jej opis i plan sporządziła I. Luty przy współpracy K. Pohoskiego w czerwcu 1980 roku^[3].