Koniczyna krwistoczerwona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Koniczyna krwistoczerwona
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Podrodzina	bobowate właściwe
Rodzaj	koniczyna
Gatunek	koniczyna krwistoczerwona
	Nazwa systematyczna
	Trifolium incarnatum L.; Sp. pl. 2:769. 1753
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Koniczyna krwistoczerwona, koniczyna inkarnatka, koniczyna szkarłatna (Trifolium incarnatum L.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Rdzenny obszar jej występowania to: Turcja, południowa i południowo-wschodnia Europa, Wielka Brytania, Madera, rozprzestrzeniła się także na Azorach^[4]. Jest uprawiana w wielu rejonach świata. W Polsce jest to roślina uprawna i dziczejąca (efemerofit).

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona lub podnosząca się, o wysokości 20-40 (wyjątkowo do 60) cm, rozgałęziona. Jest kosmato owłosiona.
Liście: Składające się z 3 listków. Górne listki są odwrotnie klinowate, jajowate Przylistki są niewyraźnie ząbkowane, błonkowate. Wszystkie liście kosmato owłosione.
Kwiaty: Zebrane w pojedyncze główki na długich szypułkach. Podczas dojrzewania główki zmieniają kształt na podługowato-walcowaty. Kwiaty motylkowe z zaostrzonym żagielkiem, korona krwistoczerwona. Kielich 10-nerwowy i gęsto owłosiony.

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna lub dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia.

Zastosowanie

Jest to roślina pastewna (uprawia się odmianę sativum^[5]), należąca do roślin motylkowych drobnonasiennych. Służy jako pasza oraz stosowana na poplon ozimy. Znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej.

Siew: 2-3/VIII lub 3/III-1/IV
Liczba pokosów: 1
Kompleksy glebowe: 4, 5
Średni plon: 20-25 t/ha

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
↑ Trifolium incarnatum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
↑ Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 284.

Bibliografia

Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).

[iucn-3] Trifolium incarnatum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].

[pwn-5] Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 284.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]