Koniczyna pagórkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Koniczyna pagórkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Podrodzina	bobowate właściwe
Rodzaj	koniczyna
Gatunek	koniczyna pagórkowa
	Nazwa systematyczna
	Trifolium montanum L.; Sp. pl. 2:770. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Koniczyna pagórkowa, targownik (Trifolium montanum L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. Występuje w Azji i Europie^[3]. W Polsce gatunek średnio pospolity. Występuje na całym niżu i w górach.

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona, rozgałęziająca się, o wysokości 15–60 cm. Jest gęsto owłosiona krótkimi, białymi włoskami.

Liście: Złożone z 3 eliptycznych, lub podłużnie eliptycznych listków, drobno i ostro ząbkowanych, górą nagich, spodem gęsto owłosionych przylegającymi włoskami. Nerwy na brzegu blaszki liściowej zgrubiałe. Wszystkie przylistki wolne. Ogonki liściowe owłosione.

Kwiaty: Motylkowe, zebrane w główki o długości 1–2 cm, początkowo kuliste, potem wydłużone. Kwiaty białe, wyrastające na krótkich (znacznie krótszych od kielicha) szypułkach. Żagielek o szerokim paznokciu. Rurka kielicha o otwartej gardzieli, nieco owłosiona, korona o długości 6–9 mm.

Owoce: Strąki 2–8 nasienne.

Liść
Przylistek
Kwiatostan
Kwiatostan

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Porasta trawiaste zbocza, murawy, świetliste lasy i zarośla, przydroża, łąki. W górach występuje po piętro kosówki. Preferuje gleby o dużej zawartości węglany wapnia^[4]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Anthyllido-Trifolietum^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
↑ Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].

[4] Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.

[5] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]