Konrad Winkler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy malarza. Zobacz też: Konrad Winkler (narciarz) wschodnioniemiecki dwuboista klasyczny.

Konrad Sebastian Winkler

Zespół szermierzy AZS Kraków w 1922 roku. Drugi od lewej Konrad Winkler.
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1882 Warszawie
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1962 Kraków
Zawód, zajęcie	malarz, krytyk i teoretyk sztuki

Konrad Sebastian Winkler (ur. 20 stycznia 1882 w Warszawie, zm. 16 stycznia 1962 w Krakowie) – polski malarz, krytyk i teoretyk sztuki, formista, a także szermierz.

Ukończył gimnazjum w Nowym Sączu. Studiował teorię i historię sztuki na Uniwersytecie Lwowskim (1907–1908), malarstwo w pracowni Ignacego Pieńkowskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1916) i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Służył w 2 pułku ułanów Legionów Polskich^[1]. Należał do grupy Formistów, utworzonej w 1917 r. w Krakowie (najpierw jako Ekspresjoniści Polscy). W latach 1919–1921 redagował z Tytusem Czyżewskim i Leonem Chwistkiem pismo Formiści, które powstało w celu propagowania nowego kierunku w sztuce i literaturze – formizmu. Był kierownikiem artystycznym „Kuriera Porannego”, „Przeglądu Wieczornego”, „Polski Zbrojnej” i innych czasopism^[1]. W okresie 1924–1927 kontynuował edukację artystyczną w Akademii Lothe'a w Paryżu. W 1936 r. odbyła się w Warszawie wystawa jego malarskiego dorobku, obejmującego prace od okresu formistycznego po najnowsze – głównie naturalistyczne pejzaże i martwe natury. Jego obrazy znajdują się w galeriach sztuki polskiej XX wieku m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz w Muzeum Narodowym w Kielcach. Był członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków^[1].

Winkler był także jednym z prekursorów szermierki sportowej w Polsce. Zajął się tym sportem w czasie studiów we Lwowie. W Krakowie współorganizował Krakowski Klub Szermierzy w 1910, a potem działał w AZS Kraków. Uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu 1924, gdzie wystąpił we florecie indywidualnie i w szabli drużynowo. W 1924, w wieku 42 lat, został mistrzem Polski w szabli i florecie.

Zmarł w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXXII-8-15)^[2].

• Formizm na tle współczesnych kierunków u sztuce. Kraków 1921.
• Formiści polscy. Monografie Artystyczne XIV. 1927.
• Na trzydziestolecie formizmu. „Dziennik Polski” (Dodatek Literacki) 1947, nr 65.

• Malarstwo polskie między wojnami 1918–1939. Autorzy: Joanna Pollakówna, Wanda M. Rudzińska. Warszawa: Auriga, 1982. ISBN 83-221-0191-0.
• Artola, Inés R., Formiści: la síntesis de la modernidad (1917 – 1922). Conexiones y protagonistas, Granada: Libargo, 2015, ISBN 978-84-938812-7-6.