Kostiantyn Czechowycz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstantyn Ritter von Czechowycz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1847
Dziewięcierz

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 1915
Przemyśl

Miejsce pochówku

cmentarz Główny w Przemyślu

Biskup przemyski (Kościół greckokatolicki)
Okres sprawowania

1896–1915

Wyznanie

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Prezbiterat

1873

Sakra biskupia

21 lutego 1897

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 lutego 1897

Konsekrator

Sylwestr Sembratowycz

Współkonsekratorzy

Łukasz Solecki
Jakub Glazer
Julian Kuiłowski
Józef Weber

Nagrobek Kostiantyna Czechowycza

Konstantyn Ritter von Czechowycz (ukr. Костянтин Чехович; ros. Константин Чехович; ur. 15 października 1847 w Dziewięcierzu, zm. 28 kwietnia 1915 w Przemyślu) – greckokatolicki biskup przemyski w latach 1896–1915, popierał ukraiński ruch narodowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn parocha w Dziewięcierzu Józefa Czechowicza i Antoniny z Pasławskich. Szkołę Główną w Jaworowie ukończył w 1858, Gimnazjum ukończył w 1868, studia teologiczne we Lwowie ukończył w 1871. 12 września w Lubieniach w powiecie jaworowskim poślubił Marię z Sienkiewiczów (ur. 28 czerwca 1856 – zm. 12 sierpnia 1873). Jako wdowiec został 5 stycznia 1873 wyświęcony na kapłana przez bp Jana Stupnickiego. W latach 1873–1875 „cooperator” (wikariusz) w Mołodyczu[1]. w latach 1875-1877 był prefektem seminarium we Lwowie. Po śmierci ojca (parocha Józefa Czechowicza) objął parochię Dziewięcierz w latach 1877–1887 i był też kapelanem wojskowym[2]. Po pobycie na probostwie został kanclerzem eparchii przemyskiej. W latach 1888–1890 rektor Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu.

W 1896 został mianowany biskupem przemyskim, a w 1897 konsekrowany i intronizowany. W latach 1895–1914 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji w VII, VII, IX i X kadencji, w tym od początku 1912 pełnił stanowisko wicemarszałka, zastępując Andrzeja Szeptyckiego[3].

Sprowadził do Przemyśla żeńskie greckokatolickie zakony sióstr bazylianek i służebnic NMP, jego staraniem zbudowano gmach greckokatolickiego seminarium duchownego, jak również założono Ruski Instytut dla Dziewcząt.

Również wskutek jego poparcia utworzono ukraińskie instytucje finansowe: „Ukrajińską Szczadnycię”, Towarzystwo Wzajemnego Kredytowania „Wira” i „Miszczańską Kasę”.

W 1897 otrzymał od papieża Medal „Fidei et Virtuti”[4], a w dwa lata później cesarski Order Korony Żelaznej II klasy[5].

W 1912 otrzymał nobilitację szlachecką z herbem zbliżonym do Ostoji.

W czasie rosyjskiej okupacji Przemyśla w 1915 został aresztowany przez władze carskie i wkrótce zmarł.

Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu.

Zobacz

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Shimatizm Vsego Klira Katolikow Obradu Graecesko-Ruskogo Eparhij Peremyskoj na god ot rożd hr 1874”, strona 155
  2. „Shimatizm Vsego Klira Katolikow Obradu Graeceskogo-Ruskogo Eparhij Peremyskoj na god ot rożd hr 1880”. strona 261
  3. Nowy wicemarszałek galicyjski. „Nowości Illustrowane”. 2, s. 4, 13 stycznia 1912. 
  4. Kronika. Odznaczenie. „Echo Przemyskie”, s. 3, Nr 33 z 25 kwietnia 1897. 
  5. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 84

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zmiana w naczelnej komendzie korpusu przemyskiego. „Nowości Illustrowane”. 8, s. 13, 21 lutego 1914.
  • Ks. Józefat Skruteń ZSBW: Czechowicz Konstanty. W: Polski Słownik Biograficzny. T. IV/1, zeszyt 16. Kraków 1937, s. 311–312.
  • Енциклопедія українознавства (у 10 томах) / Головний редактор Володимир Кубійович. – Париж, Нью-Йорк: Молоде Життя, 1954–1989.
  • Ленцик В. Проф.д-р Константин Чехович // Богословія. – 1983. – т.47. – с.141-151
  • Комариця М. Чехович К. // Українська журналістика в іменах. – вип.6. – Львів, 1999. – с.354-358
  • Чехович К. Моє життя і мої мрії // Світильник Істини. Джерела до історії Богословської Академії у Львові. – т.3. – 1983. – с.480-504
  • Dmytro Błażejowski: Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828–1939). Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X
  • S. Górzyński, Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918, Warszawa, 1999.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]