French
DeutschKonstanty Maria Sopoćko – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
  | |
Konstanty Maria Sopoćko (ur. 5 grudnia 1903 w Warszawie, zm. 24 marca 1992 w Komorowie) – polski malarz i grafik.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Ryszarda i Marii z Semkowskich[1]. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych – malarstwo i rysunek u Mieczysława Kotarbińskiego, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka i Bonawentury Lenarta, specjalizację w dziedzinie drzeworytu u Władysława Skoczylasa, a równocześnie historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u Stanisława Noakowskiego. Dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie uzyskał w 1934[2].
Od 1927 do wybuchu II wojny światowej był stałym współpracownikiem wydawnictw „Książnica-Atlas” i „Nasza Księgarnia”.
Początkowo posługiwał się różnymi technikami graficznymi (np. litografią), jednak od 1930 – wyłącznie drzeworytem. Tworzył przede wszystkim grafikę użytkową – plakat, reklamę, znak firmowy, ekslibris, znaczki pocztowe, ilustratorstwo i zdobnictwo książki.
Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”, Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Koła Artystów Grafików Reklamowych.
W czasie okupacji niemieckiej pracował w warszawskiej fabryce papy, w latach 1941–1945 był żołnierzem Armii Krajowej, należał też do tajnego Koła Miłośników Grafiki i Ekslibrisu[2].
W latach 1945–1947 był kierownikiem pracowni malarskiej i graficznej w Centralnym Domu Żołnierza i Domu Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 1949–1955 pełnił funkcję kierownika artystycznego w redakcji „Płomyczka”, w latach 1950–1952 prowadził Katedrę Grafiki Użytkowej na warszawskiej ASP, w 1954 objął stanowisko konsultanta w Wydawnictwie MON[2], które pełnił do 1979. Uczestniczył w licznych wystawach w kraju i za granicą. Indywidualne wystawy jego prac odbyły się w Warszawie w 1947, 1969 i 1987.
Zmarł 24 marca 1992 w Komorowie k. Warszawy[3]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 31 wprost-2-4)[4].
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[6]
- Nagroda Państwowa II stopnia za tekę Feliks Dzierżyński (1951)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Konstanty Maria Sopoćko M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-11-04].
- ↑ a b c Konstanty Maria Sopoćko | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2023-11-04] (pol.).
- ↑ Sopoćko Konstanty Maria, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-11-04].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Sopoćkowie, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-11-04].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Konstanty Sopoćko w galerii plakatu filmowego Filmoteki Narodowej „Gapla”