Konstytucja Republiki Indonezji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstytucja Republiki Indonezji – najważniejszy akt prawny (ustawa zasadnicza) Republiki Indonezji, uchwalony 18 sierpnia 1945 roku. Składa się z preambuły, 37 artykułów, 3 postanowień tymczasowych oraz 2 postanowień dodatkowych. Jest jedną z najkrótszych, pod względem treści, obowiązujących konstytucji na świecie^[1].

• I. Forma państwa i suwerenność
• II. Ludowe Zgromadzenie Doradcze
• III. Władza wykonawcza
• IV. Naczelna Rada Doradcza
• V. Ministrowie
• VI. Władze regionalne
• VII. Ludowa Izba Reprezentantów
• VIIA. Rada Reprezentantów Regionów
• VIIB. Wybory powszechne
• VIII. Finanse
• VIIIA. Państwowa Izba Kontroli
• IX. Władza sądownicza
• IXA. Terytorium państwa
• X. Obywatele i mieszkańcy
• XA. Prawa człowieka
• XI. Religia
• XII. Obrona kraju i bezpieczeństwo
• XIII. Edukacja i kultura
• XIV. Gospodarka narodowa i dobra społeczne
• XV. Flaga narodowa, język, godło i hymn
• XVI. Zmiana konstytucji

Najważniejsze zasady ustrojowe ustawa zasadnicza Indonezji zostały zapisane w rozdziale I konstytucji. Rozdział ten zawiera tylko jeden artykuł podzielony na trzy ustępy podkreślające zasady naczelne:

• zasada państwa jednolitego;
• zasadę republikańskiej formy sprawowania władzy;
• zasadę suwerenności ludu;
• zasadę demokratycznego państwa.

Indonezyjska konstytucja należy do tzw. konstytucji sztywnych, co wiąże się z przeprowadzeniem szczególnej procedury w przypadku zmian^[2]. Zmiana konstytucji następuje na mocy szczególnego aktu prawnego noszącego nazwę: Poprawka do Konstytucji Republiki Indonezji z 1945 r. (Perubahan Undang-Undang Negara Republik Indonesia Tahun 1945). Akt taki może być jedynie uchwalony przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze, składające się z obu izb indonezyjskiego parlamentu. Prawo inicjatywy przysługuje co najmniej 1/3 członków Ludowego Zgromadzenia Doradczego. Projekt taki musi być złożony na piśmie oraz jasno określać, które artykuły podlegają zmianie, wraz z uzasadnieniem. Poprawka jest przyjmowana przez Ludowe Zgromadzenie Doradcze większością bezwzględną, przy obecności co najmniej 2/3 deputowanych. Konstytucja zawiera przy tym wyraźny zakaz zmiany przepisów dotyczących formy jednolitego państwa (art. 35 ust. 5).

• S. Bożyk, M. Grzybowski (red.), Systemy Ustrojowe Państw Współczesnych, Białystok 2012.

• Treść konstytucji na stronie Światowej Organizacji Pracy. ilo.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-11)]. (ang.).