Konstytucja apostolska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstytucja apostolska (łac. Constitutio apostolica) – najwyższej rangi dekret wydawany przez papieży, określający kwestie organizacyjne lub dogmatyczne, które stają się częścią nauczania apostolskiego Kościoła. Konstytucja apostolska ogłaszająca nowy dogmat jest niekiedy nazywana konstytucją dogmatyczną. Nazwa tego aktu prawnego została przejęta, jak i całe podstawy prawa kanonicznego, z prawa rzymskiego, w którym to konstytucje były najważniejszymi aktami prawnymi wydawanymi przez cesarza.

Niektóre konstytucje apostolskie

[edytuj | edytuj kod]
Konstytucja Wydana Papież
Anglicanorum coetibus 2009 Benedykt XVI
Auctorem fidei 1793 Pius VI
Commissum nobis 1904 Pius X
Cum occasione 1653 Innocenty X
Dei Verbum 1965 Paweł VI
Divinus perfectionis Magister 1983 Jan Paweł II
Ex corde ecclesiae 1990 Jan Paweł II
Ex omnibus afflictionibus 1567 Pius V
Exsurge Domine 1520 Leon X
Fidei depositum 1992 Jan Paweł II
Ineffabilis Deus 1854 Pius IX
In Eminenti 1738 Klemens XII
Missale Romanum 1969 Paweł VI
Munificentissimus Deus 1950 Pius XII
Paenitemini 1966 Paweł VI
Pastor Bonus 1988 Jan Paweł II
Provida Mater Ecclesia 1947 Pius XII
Romano Pontifici eligendo 1975 Paweł VI
Sacrae disciplinae leges 1983 Jan Paweł II
Sacrosanctum concilium 1963 Paweł VI
Scripturarum Thesaurus 1979 Jan Paweł II
Spirituali militum curae 1986 Jan Paweł II
Quo prímum témpore 1570 Pius V
Unam Sanctam 1302 Bonifacy VIII
Unigenitus Dei Filius 1713 Klemens XI
Universi Dominici gregis 1996 Jan Paweł II
Ut sit 1982 Jan Paweł II
Veterum sapientia 1962 Jan XXIII
Praedicate Evangelium 2022 Franciszek

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]