Konstytucja apostolska – Wikipedia, wolna encyklopedia
Konstytucja apostolska (łac. Constitutio apostolica) – najwyższej rangi dekret wydawany przez papieży, określający kwestie organizacyjne lub dogmatyczne, które stają się częścią nauczania apostolskiego Kościoła. Konstytucja apostolska ogłaszająca nowy dogmat jest niekiedy nazywana konstytucją dogmatyczną. Nazwa tego aktu prawnego została przejęta, jak i całe podstawy prawa kanonicznego, z prawa rzymskiego, w którym to konstytucje były najważniejszymi aktami prawnymi wydawanymi przez cesarza.