Konstytucja sztywna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Konstytucja sztywna – ustawa zasadnicza wymagająca specjalnej procedury w przypadku przeprowadzania zmian, np. kwalifikowanej większości głosów. W konsekwencji tego zwykłe ustawy nie mogą jej zmieniać i muszą być z nią zgodne. Wymóg zgodności ustaw z konstytucją sztywną doprowadził do wytworzenia się sądownictwa konstytucyjnego^[1].

Do konstytucji sztywnych należą m.in. konstytucje Austrii, Belgii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii oraz Polski.