Konwój PQ-16 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konwój PQ-16

II wojna światowa, bitwa o Atlantyk
Czas	21–30 maja 1942
Miejsce	Ocean Arktyczny
Przyczyna	chęć powstrzymania alianckich dostaw wojennych dla ZSRR przez Niemców
Wynik	zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone  Wielka Brytania  ZSRR  Polska  Holandia  Panama  III Rzesza
Dowódcy
Newell Gale Richard Onslow Alexander Holle Hans Roth Hermann Busch
Siły
36 statków, zmieniająca się liczba okrętów eskorty 108 samolotów
Straty
7 statków zatopionych, 1 statek zawrócony 3–6 samolotów zestrzelonych, 1 samolot uszkodzony, 2 U-Booty uszkodzone
Położenie na mapie Arktyki miejsce bitwy
75°N 40°E/75,000000 40,000000

Konwój PQ-16 – konwój arktyczny z okresu II wojny światowej wysłany przez aliantów ze sprzętem wojennym i surowcami do ZSRR, które były niezbędne do prowadzenia dalszej walki przeciwko III Rzeszy. Konwój wypłynął z Hvalfjörður, na Islandii 21 maja 1942.

Konwój składał się z 35 statków handlowych: 21 amerykańskich, 8 brytyjskich, 4 radzieckich, holenderskiego i panamskiego. Łączny tonaż przewożonego sprzętu wojskowego wynosił 125 000 ton (w tym m.in.: 201 samolotów, 468 czołgów i 3277 pojazdów wojskowych).

Zatonęło 7 statków (3 brytyjskie i 4 amerykańskie), głównie w wyniku nalotów lotniczych, 6 statków dopłynęło do Archangielska, pozostałe do Murmańska. Utracono 32 000 ton sprzętu, w tym: 77 samolotów, 147 czołgów i 770 pojazdów.

W ochronie konwoju płynął polski niszczyciel ORP „Garland”, który w wyniku ataków bombowych odniósł ciężkie uszkodzenia i straty w ludziach (m.in. zginęło 22 członków załogi).

• Stanisław Ozimek, Alarm na „Garlandzie”, Wydawnictwo MON, Warszawa 1974
• Gustaw Plewako, Na okrętach Marynarki Polskiej i Royal Navy, Gdynia 2008, ISBN 978-83-88583-15-5
• Richard Woodman, Arctic Convoys 1941-1945, 1994, ISBN 0-7195-5752-6