Kopalina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kopalina, kopalina użyteczna – minerał lub skała wydobywana z ziemi i wykorzystywana praktycznie, np. węgiel, ropa naftowa, sól, rudy metali.

Wyróżnia się kopaliny główne, towarzyszące i współwystępujące.

Kopaliny główne są przedmiotem samodzielnej eksploatacji górniczej.

Ze względu na stan skupienia kopaliny użyteczne dzieli się na:

Prawo geologiczne i górnicze

[edytuj | edytuj kod]

Według ustawy Prawo geologiczne i górnicze złożem kopaliny jest takie naturalne nagromadzenie minerałów i skał oraz innych substancji stałych, gazowych i ciekłych, których wydobywanie może przynieść korzyść gospodarczą.

Do 31 XII 2011 r., kopaliny dzielono na podstawowe i pospolite. Od wejścia w życie nowego Prawa geologicznego i górniczego, tj. od 1 stycznia 2012 r., kopaliny dzielą się na:

Podział ten normuje art. 10 Prawa geologicznego i górniczego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Bolewski, H. Gruszczyk - "Geologia gospodarcza". Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1989
  • A. Lipiński, R. Mikosz – Ustawa Prawo geologiczne i górnicze. Komentarz, Warszawa 2003
  • H. Schwarz – Prawo geologiczne i górnicze. Komentarz. Tom I. Art. 1-103, Wrocław 2012, 2013
  • H. Schwarz – Prawo geologiczne i górnicze. Komentarz. Tom II. Art. 104-227, Wrocław 2019

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]