Pomnik Pokoju w Hiroszimie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pomnik Pokoju

原爆ドーム

Pomnik Pokoju od strony południowej
Państwo	Japonia
Miejscowość	Hiroszima
Architekt	Jan Letzel
Ukończenie budowy	1915
Zniszczono	1945-08-06 6 sierpnia 1945(dts)
Położenie na mapie Japonii Pomnik Pokoju
Położenie na mapie Hiroszimy Pomnik Pokoju
34°23′44″N 132°27′13″E/34,395556 132,453611
Multimedia w Wikimedia Commons

Pomnik Pokoju w Hiroszimie (Genbaku Dōmu)^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Gmach promocji przemysłu prefektury Hiroszima, październik 1945
Państwo	Japonia
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	VI
Numer ref.	775
Region[b]	Azja i Pacyfik
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1996 na 20. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Pomnik Pokoju^[a] albo Kopuła Bomby Atomowej^[b] (jap. 原爆ドーム Genbaku Dōmu) – ruiny centrum wystawowego w Hiroszimie zachowane jako pomnik upamiętniający zrzucenie bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki; stanowi część Parku Pamięci Pokoju w Hiroszimie (jap. 広島平和記念公園, Hiroshima Heiwa Kinen Kōen). W 1996 roku pomnik został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr. ref. 775^[2].

Budynek zaprojektowany jako centrum wystawowe w celu promocji przemysłu prefektury Hiroszima^[3] – przez czeskiego architekta Jana Letzla (1880–1925) – został ukończony w 1915 roku^[4]. Pięciopiętrowy secesyjny gmach z charakterystyczną 25-metrową kopułą stanął nad brzegiem rzeki Motoyasu w ruchliwej dzielnicy handlowej^[3]. W centrum wystawiano obiekty związane z przemysłem^[3], prace rzemieślników z różnych regionów Japonii^[4], a także dzieła sztuki^[3].

Eksplozja po zrzuceniu bomby atomowej 6 sierpnia 1945 miała miejsce w bezpośredniej bliskości hali. Hipocentrum znajdowało się ok. 150 m od niej^[5] . Prawie wszystkie budynki w promieniu dwóch kilometrów od hipocentrum zostały zrównane z ziemią^[3]. Centrum to jedyny tak blisko położony budynek, który nie uległ całkowitemu zniszczeniu^[6] . Wskutek eksplozji zawaliła się większość ścian, a z kopuły ostał się jej żelazny szkielet^[4]. Zrujnowany gmach często nazywany jest także Kopułą Bomby Atomowej (jap. 原爆ドーム Genbaku Dōmu)^[5] .

W 1949 roku japoński architekt Kenzō Tange (1913–2005) wygrał konkurs na projekt Park Pamięci Pokoju w Hiroszimie, w którym ruiny odgrywały pierwszoplanową rolę^[7]. Zostały zabezpieczone w stanie, w jakim znajdowały się po wybuchu^[5] . W latach 1951–1955 roku wybudowano Muzeum Pamięci w Hiroszimie^[8], a cały projekt ukończono w 1964 roku^[5] .

W 1966 roku rada miasta Hiroszimy uchwaliła rezolucję o zachowaniu ruin po wsze czasy^[5] . Pierwsze prace konserwacyjne przeprowadzono w latach 60. XX w., kolejne w latach 90.^[9]

W 1996 roku Pomnik Pokoju został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[6] .

• Pomnik Pokoju w Hiroszimie
• 
• 
• 
• 

• Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Zmiany wprowadzone na 96. posiedzeniu Komisji (1 lutego 2017 roku). [dostęp 2020-07-31]. (pol.).
• Lisa Yoneyama: Hiroshima Traces: Time, Space, and the Dialectics of Memory. University of California Press, 1999. ISBN 978-0-520-08587-9. [dostęp 2020-07-31]. (ang.).
• William Logan, Keir Reeves: Places of Pain and Shame: Dealing with ‘Difficult Heritage’. Routledge, 2008. ISBN 978-1-134-05149-6. [dostęp 2020-07-31]. (ang.).
• UNESCO: Hiroshima Peace Memorial (Genbaku Dome). [w:] whc.unesco.org [on-line]. [dostęp 2020-07-31]. (ang.).
• UNESCO: WORLD HERITAGE LIST Hiroshima No 775. [w:] whc.unesco.org [on-line]. [dostęp 2020-07-31]. (ang.).

• Hiroshima Peace Memorial Museum: strona oficjalna. [w:] hpmmuseum.jp [on-line]. [dostęp 2020-07-31]. (ang.).