Kotwica zawoźna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kotwica zawoźna, inaczej werp – termin z zakresu żeglugi dotyczący sposobu kotwiczenia polegającego na załadowaniu kotwicy na szalupę lub bączka i wywiezieniu jej na większą odległość, tak aby kąt pomiędzy dnem a liną (łańcuchem) kotwicznym był jak najmniejszy. Im mniejszy kąt tym teoretycznie większa siła trzymania.

Ten sposób kotwiczenia często stosowany był na dawnych żaglowcach, które nie miały pomocniczego napędu mechanicznego, celem odejścia z niebezpiecznego miejsca lub ucieczki przed nieprzyjacielem w braku wiatru. Obecnie kotwicę zawoźną wykorzystuje się m.in. do zejścia z mielizny.

• Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International, 1993. ISBN 83-85413-73-1. Brak numerów stron w książce