Kowalstwo – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kowalstwo – rzemiosło wykonywane przez kowala, przy użyciu narzędzi kowalskich. Polega na wytwarzaniu przedmiotów przez kucie[1]. Miejsce pracy kowala nazywane jest kuźnią.
Podstawowe wyposażenie kuźni:
- Palenisko – umożliwia ogrzanie metalu do temperatury, która pozwala na łatwiejszą obróbkę.
- Kowadło – zajmuje zwykle centralne miejsce kuźni. Jest to duży blok twardego żelaza lub stali, specjalnie ukształtowany, na którym kładzie się metal poddawany obróbce.
- Młotek – zwykle jest ich kilka. Różnią się wielkością i ciężarem. Służą do nadawania kształtu metalowi.
- Kleszcze – służą do chwytania rozgrzanego metalu, oraz przytrzymywania go na kowadle w czasie obróbki młotkiem.
- Fartuch i rękawice – służą do ochrony ciała.
Kowalstwo, od czasu wytopu metalu z rud metali, stało się jednym z najważniejszych zawodów wykonywanych przez człowieka. Kowalstwo było cenione we wszystkich kulturach, którym znany był sposób na pozyskanie metalu. W średniowieczu z kowalstwa wyodrębniło się ślusarstwo wykonujące obróbkę metalu na zimno.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ kowalstwo, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-29] .