Koza angorska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Koza angorska – rasa kóz wywodząca się z Azji Mniejszej, hodowana głównie dla wełny. Jedna z dwóch ras kóz, z których włosia pozyskuje się moher (druga rasa to koza radziecka wełnista)^[1].

Wysokość w kłębie dochodzi do 50–55 cm. Całe ciało, z wyjątkiem pyska, uszu i nóg, pokryte cienkimi, zazwyczaj białymi włosami puchowymi, długości do 30 cm. Rocznie pozyskuje się około 2,4 kg wełny^[2]. Sierść tej rasy odrasta szybko, toteż strzyżone być mogą dwa razy w roku. Pozyskana z włosia tkanina jest niepalna, trwała, elastyczna, odporna na gniecenie i rozciąganie, łatwa do farbowania, jednak łatwo mechaci się^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Emilia Bagnicka: Wełna, puch, skóry. Wełniste i puchowe użytkowanie kóz. Kozi Serwis Internetowy. [dostęp 2014-04-25].
↑ praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna PWN. T. 1. A-F. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 98.

[str-1] Emilia Bagnicka: Wełna, puch, skóry. Wełniste i puchowe użytkowanie kóz. Kozi Serwis Internetowy. [dostęp 2014-04-25].

[pwn-2] raca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna PWN. T. 1. A-F. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 98.

[1]

[2]