Kształtka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kształtka – gotowy element mechanizmu, urządzenia lub prefabrykat o kształcie niewymagającym dalszej obróbki mechanicznej lub chemicznej. Kształtki – zwykle w zależności od stosowanego materiału i zastosowania – otrzymuje się w procesach odlewania, kucia, wykrawania, tłoczenia, wtrysku i in.
Kształtki wykorzystywane są w wielu dziedzinach techniki, między innymi:
- kształtki mosiężne, miedziane, żeliwne i plastikowe – w hydraulice do montowania instalacji wodnych i w pneumatyce do instalacji gazowych oraz systemach wentylacyjnych (kominowych lub nawiewnych);
- kształtki stalowe (półfabrykaty) – do montowania konstrukcji nośnych;
- kształtki styropianowe – do izolacji termicznej;
- kształtki ścierne – do obróbki ściernej,
- kształtki ceglane – do tradycyjnego budowania.