Léon Allart – Wikipedia, wolna encyklopedia

Léon Auguste Amédée Allart
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1837
Le Cateau-Cambrésis

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1906
Roubaix

Zawód, zajęcie

fabrykant

Miejsce zamieszkania

Willa Léona Allarta

Narodowość

francuska

Majątek

1 000 000 rubli

Małżeństwo

z Blanche Marie (z domu Sioen)

Dzieci

Marguerite
Georges

Odznaczenia
Kawaler Orderu Leopolda (Belgia) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Léon Auguste Amédée Allart, także Leon August Amadeusz Allart (ur. 8 marca 1837 w Le Cateau-Cambrésis, zm. 14 sierpnia 1906 w Roubaix[1]) – fabrykant, konsul Belgii, przedsiębiorca posiadający fabryki w Roubaix i w Łodzi, mer Roubaix[2][3]. Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej i Kawaler Orderu Leopolda[1][3].

Jedna z ulic w Roubaix została nazwana jego imieniem[4][5].

Willa Leona Allarta z 1882 r. przy ul. W. Wróblewskiego 38 w Łodzi

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1846 r. ojciec Leona Allarta – Louis Allart założył przędzalnię wełny, a w 1863 r. na jej bazie powstało Towarzystwo przemysłowe Allart & Rousseau, którego był założycielem wraz z Cezarem Screpelem i Jeanem Baptistem Rousseau[6]. Budynki przedsiębiorstwa zlokalizowane zostały w Roubaix przy Grande Rue 152 i Boulvard Gambetta 187-189[7]. Po wycofaniu się Louisa z działalności w 1878 r., przekazał firmę synowi, który przemianował ją na „L. Allart fils et Compagnie”[6]. Allart postanowił rozwijać firmę poprzez ekspansję przedsiębiorstwa za granicą. W związku z tym zakupił od Augusta Keniga tereny o powierzchni 30 morgów[6] w południowo-zachodniej części Łodzi, na którą składały się pola, łąki i lasy, stanowiące część osady Kąty[2]. Przy parcelach zakupionych przez fabrykanta przebiegała wiejska droga, w późniejszym okresie nazwana od nazwy osady ulicą Kątną (współcześnie ul. W. Wróblewskiego). W 1879 r. Allart uruchomił filię swojego francuskiego przedsiębiorstwa „Leon Allart-Fils et Ci”. W 1882 r. wybudował swoją willę (zwaną willą Leona Allarta)[8], a w 1883 r. utworzył spółkę „Leon Allart & Rosseau et Co”. Po 1888 r. Allart dokupił tereny położone na wschód, sąsiadujące z współczesną ul. Różaną, w efekcie czego stał się właścicielem dużego kompleksu fabryczno-mieszkaniowego. W jego skład wchodziła przędzalnia wełny, farbiarnie, willa, domy, szkoły oraz sklepy. W 1889 r. fabryka Allarta zatrudniała 1489 robotników. Z czasem fabrykant do swojej produkcji włączył również wytwarzanie przędzy szewiotowej. Kapitał zakładowy przedsiębiorstwa wyniósł 2 500 000 rubli, a zatrudnienie wynosiło 1800 pracowników. W 1903 r. roczny obrót firmy wynosił blisko 7 000 000 rubli. Zarząd przedsiębiorstwa mieścił się w Roubaix we Francji, zaopatrywała ona fabryki w Łodzi w surowce, z których zysk ze sprzedaży wracał do centrali[2].

Pozostała działalność

[edytuj | edytuj kod]

Leon Allart był filantropem, jego zakłady wraz z przedsiębiorstwami Karola Scheiblera II oraz Ernsta Leonhardta wspierały w 1904 r. inicjatywę „Kropla Mleka” zainicjowaną przez łódzkich lekarzy. Miała ona na celu krzewienie higieny wieku niemowlęcego oraz dziecięcego. Ponadto w związku z akcją zakłady Allarta utworzyły żłobek. Allart był absolwentem Politechniki w Zurychu, był merem Roubaix w latach 1880–1884[7], ponadto był członkiem Rady Banku Francuskiego, konsulem Belgii[3], a jego majątek był wyceniany na ponad 1 000 000 rubli[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był fabrykant – Louis Alexandre Amédée Allart (ur. ok. 1814 r.), a matką Augustine Henriette z domu Rosseau (ur. w 1811 r.). Ożenił się z Blanche Marie z domu Sioen. Mieli dwójkę dzieci – córkę Marguerite Allart (ur. w 1879 r., zm. w 1952 r.)[1] oraz syna Georgesa Allarta (ur. w 1875 r., zm. w 1962 r.)[9] który odziedziczył majątek w Łodzi[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Family tree of Léon Auguste Amédée ALLART [online], Geneanet [dostęp 2021-06-19] (ang.).
  2. a b c d e Monik@, „Allart, Rousseau i S-ka”, czyli... fabryka "Starych Francuzów" i willa Leona Allarta. [online], baedeker łódzki, 8 sierpnia 2019 [dostęp 2021-06-19].
  3. a b c Chantal Petillon, La population de Roubaix. Industrialisation, démographie et société, 1750–1880, Lille 2012, s. 53.
  4. Plan Rue LÉON ALLART, Rue LÉON ALLART Roubaix, [online], Gralon [dostęp 2021-06-19] (fr.).
  5. Archives des Services [online], Ateliers Mémoire [dostęp 2021-06-19] (fr.).
  6. a b c Zespół - Szukaj w Archiwach [online], szukajwarchiwach.gov.pl [dostęp 2021-06-19].
  7. a b Usine Allart-Rousseau [online], Roubaix Story, 21 sierpnia 2015 [dostęp 2021-06-19] (fr.).
  8. Gminna Ewidencja Zabytków [online], Urząd Miasta Łodzi [dostęp 2021-06-19] (pol.).
  9. Family tree of Georges ALLART [online], Geneanet [dostęp 2021-06-23] (ang.).