Lajos Asztalos – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lajos Asztalos

Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1889 Pecz
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1956 Budapeszt
Obywatelstwo	Królestwo SHS Jugosławia Jugosławia Węgry
Tytuł szachowy	mistrz międzynarodowy (1950)

Lajos Asztalos (ur. 29 lipca 1889 w Peczu, zm. 1 listopada 1956 w Budapeszcie) – szachista węgierski, mistrz międzynarodowy od 1950, sędzia klasy międzynarodowej (International Arbiter) od 1951, profesor filozofii.

Od zakończenia I wojny światowej do 1942 r. mieszkał w Jugosławii, której barwy reprezentował na olimpiadach w latach 1927 i 1931^[1]. Był uczestnikiem wielu turniejów międzynarodowych, sukcesy odnosząc m.in. w Koszycach (1918 – V m.), Gyorze (1924 – III m.), Bardiowie (1926 – III m.) oraz Kecskemét (1927 – IV m.).

W 1948 r. zakończył karierę sportową i poświęcił się pracy społecznej. Przez wiele lat pełnił funkcję wiceprezesa węgierskiej federacji szachowej. Był także sekretarzem stałej komisji kwalifikacyjnej FIDE. Napisał kilka książek szachowych.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w lutym 1917 r., zajmował wówczas 11. miejsce na świecie^[2].

W latach 1958–1971 rozegrano na Węgrzech trzynaście memoriałowych turniejów poświęconych pamięci Lajosa Asztalosa.

• W.Litmanowicz, J.Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 50

• Lajos Asztalos – wybrane partie szachowe (ang.)