Larwa Prometeusza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Larwa Prometeusza – rodzaj larwy w cyklu życiowym lejkogębców^[1].

Larwa Prometeusza jest niewielkich rozmiarów. Jeszcze wewnątrz stadium troficznego osiąga od 80 do 102 μm długości. Kiedy się uwolni, może być nieco większa. W przedniej części jej małego ciała znajduje się pole rzęsek, które umożliwia larwie poruszanie się. Ponadto zaopatrzona jest w dwie długie rzęski. Nie ma natomiast żadnych narządów rozrodczych. W ciele larwy Prometeusza rozwijają się samce, trójkątnego kształtu, rozmiarów 24 na 28 μm, które będą już miały dwa pola rzęsek i narządy rozrodcze w postaci nieparzystego jądra i penisa^[1]. Larwa Prometeusza nie pobiera pokarmu (u Cycliophora odżywiają się jedynie formy osiadłe)^[2].

Larwa Prometeusza powstaje wewnątrz stadium troficznego lejkogębca. Wytwarzana jest bez udziału rozmnażania płciowego. Uwalnia się ona i następnie umocowuje na osobniku troficznym. Jest nazywana tzw. pierwotnym samcem. Właściwy, karłowaty samiec rozwija się w cele larwy Prometeusza^[1]. Wobec powyższego larwa ta uczestniczy w rozmnażaniu płciowym lejkogębców, na które zwierzęta te decydują się wraz z wylinką ich gospodarza^[1] (lejkogębce mogą bowiem rozmnażać się bezpłciowo, z występowaniem jedynie stadium troficznego i larwy Pandory^[3]).

• Jerzy A. Lis: Typ: lejkogębce — Cycliophora (inc. sed.). W: Czesław Błaszak: Zoologia. T. 1, część 1: Bezkręgowce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 3. ISBN 978-83-01-17337-1.