Laura Granville – Wikipedia, wolna encyklopedia

Laura Granville
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1981
Chicago
Illinois

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

2001

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

28 (9 czerwca 2003)

Australian Open

3R (2004, 2006)

Roland Garros

3R (2003)

Wimbledon

4R (2002, 2007)

US Open

3R (2005)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

47 (23 lipca 2007)

Australian Open

2R (2004, 2008)

Roland Garros

2R (2007)

Wimbledon

3R (2003, 2007)

US Open

3R (2004)

Laura Granville (ur. 12 maja 1981 w Chicago) – amerykańska tenisistka o statusie profesjonalnym od 2001 roku.

Laura posługuje się prawą ręką, grając przy tym oburęczny backhand. Będąc w szczytowej formie, w 2003 roku była dwudziestą ósmą zawodniczką świata. W Wimbledonie w 2004 roku dotarła do czwartej rundy i jest to jej najlepszy wielkoszlemowy występ w karierze. Wygrała jeden turniej deblowy w Cincinnati w parze ze Spears (2005). W 2004 roku grała w finale turnieju w Vancouver; czterokrotnie była w półfinałach (Birmingham, dwukrotnie Memphis oraz Québec, a osiem razy w ćwierćfinale (w 2006 – Hobart i Memphis. W deblu była w finałach dwukrotnie: w Memphis (ze Spears) oraz w Strasburgu (z Kostanić).

W 1997 roku Laura zadebiutowała na turnieju ITF w Sedonie, przechodząc przez etap kwalifikacyjny. Rok później wygrała USTA National Girls do lat osiemnastu i otrzymała dziką kartę w wielkoszlemowym US Open (odpadła w pierwszej rundzie z 96 zawodniczką rankingu, Paolą Suárez). Również w 1999 grała w tym turnieju z dziką kartą. W 2000 roku wystąpiła jedynie w turnieju ITF w Hayward, gdzie dotarła do ćwierćfinału. Latem 2001 roku otrzymała licencję zawodowej tenisistki, otrzymała dziką kartę w trzech amerykańskich turniejach (w tym US Open). Zaliczyła trzy półfinały imprez ITF. Rok 2002 to jeden z lepszych sezonów w jej karierze. Wygrała dwa turnieje ITF, dwukrotnie była w finale tych imprez. W seniorskim turnieju w New Haven doszła do 1/4 finału z pozycji kwalifikantki, podobnie było w Luksemburgu. Wygrała mecze m.in. z Arantxą Sánchez Vicario, Mary Pierce czy Silvią Fariną Elią. Po raz pierwszy została sklasyfikowana w pierwszej setce rankingu WTA. W kolejnym sezonie doszła do dwóch półfinałów (Memphis i Québec). Stoczyła trzysetowy pojedynek z Mariją Szarapową, który ostatecznie przegrała. Trzecia runda w debiucie na kortach Rolanda Garrosa.

W 2004 roku dotarła do pierwszego seniorskiego finału w Vancouver, gdzie wygrała w trzech setach z Nicole Vaidišovą. W Indian Wells doszła do czwartej rundy, ulegając Fabioli Zuluadze.

2005 – półfinał w Birmingham i pierwsza wygrana deblowa w Cincinnati. Ćwierćfinał w Seulu, trzecia runda w US Open, czwarty tytuł singlowy ITF, wywalczony w Midland.

2006

I runda – Amelia Island, Charleston, French Open (z Kuzniecową)
II runda – Auckland
III runda – Indian Wells
ćwierćfinał – Hobart, Memphis (porażka z Martą Domachowską)

Wygrała szósty w karierze tytuł ITF w Charlottesville.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 15 sierpnia 2004 Vancouver Twarda Czechy Nicole Vaidišová 6:2, 4:6, 2:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 24 maja 2003 Strasbourg Ceglana Chorwacja Jelena Kostanić Kanada Sonya Jeyaseelan
Słowenia Maja Matevžič
4:6, 4:6
Finalistka 2. 19 lutego 2005 Memphis Twarda Stany Zjednoczone Abigail Spears Japonia Miho Saeki
Japonia Yuka Yoshida
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 24 lipca 2005 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Abigail Spears Czechy Květa Peschke
Argentyna María Emilia Salerni
3:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 2. 5 listopada 2006 Quebec Twarda Stany Zjednoczone Carly Gullickson Stany Zjednoczone Jill Craybas
Rosja Alina Żydkowa
6:3, 6:4
Finalistka 3. 9 stycznia 2010 Auckland Twarda Południowa Afryka Natalie Grandin Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
6:7(4), 2:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]