Leżanka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2008-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Leżanki – meble przeznaczone do odpoczynku w ciągu dnia w pozycji półleżącej, wzorowane na meblach starożytnych (greckich kline). W Europie ponownie rozpowszechnione od XVII wieku. Początkowo leżanki to twarde, wyplatane łoża, które stały się wygodnymi tapicerowanymi meblami, bogato dekorowanymi, ustawianymi w salonach. W XX wieku pojawiły się leżanki o prostej budowie skrzyniowej lub szkieletowej bez oparć z dającym się układać pod różnym kątem wezgłowiem.

• Wirtualne muzeum mebli