Leon Drobnik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leon Drobnik

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1946[1] Ośno Lubuskie[1]
profesor nauk medycznych
Specjalność: anestezjologia i reanimacja[2]
Alma Mater	Akademia Medyczna w Poznaniu
Doktorat	1978[1]
Habilitacja	1990[2]
Profesura	29 grudnia 1998[2]
Odznaczenia

Leon Drobnik (ur. 26 stycznia 1946 w Ośnie Lubuskim) – polski anestezjolog, dr hab. nauk medycznych, profesor zwyczajny Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Wydziału Lekarskiego Pomorskiego Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, oraz Katedry Anestezjologii i Intensywnej Terapii I Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu^[1][2].

Jest absolwentem Akademii Medycznej w Poznaniu^[1]. W 1978 obronił pracę doktorską Wpływ pięciominutowego przerwania krążenia krwi na zachowanie zmian morfologicznych w mózgowiu u psów, w 1990 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Wpływ sukcynylodwucholiny, pancuronium i vecuronium na przepływ mózgowy krwi w znieczuleniu halatonem i podtlenkiem azotu^[1][2]. 29 grudnia 1998 uzyskał tytuł profesora nauk medycznych^[2]. Został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Katedrze Anestezjologii i Intensywnej Terapii na I Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu i w Klinice Anestezjologii i Intensywnej Terapii na Wydziale Lekarskim Pomorskiego Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie^[2].

Był rektorem Akademii Medycznej w Poznaniu, kierownikiem w Katedrze Anestezjologii i Intensywnej Terapii na I Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, członkiem Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN, a także prezesem Polskiego Towarzystwo Anestezjologii i Intensywnej Terapii^[2].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)^[3]