French
DeutschLeon Krajewski (major) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1890 |
|---|---|
| Data śmierci | 28 lutego 1959 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Komenda Uzupełnień Nr 3 |
| Stanowiska | zastępca komendanta |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Leon Krajewski (ur. 25 października 1890 w Witebsku, zm. 28 lutego 1959) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 6 listopada 1890 w Witebsku, w rodzinie Józefa Maksymiliana, urzędnika notarialnego, i Zofii z Brzozowskich[1]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty[2][3][4]. W 1923, 1924 był przydzielony do 28 pułku piechoty w Łodzi[5][6]. W maju 1925 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto na stanowisko oficera instrukcyjnego[7].
W 1928 jako oficer 62 pułku piechoty był przydzielony do 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Bydgoszczy[8]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[9]. 31 marca 1930 został przeniesiony do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku na stanowisko kwatermistrza[10][11]. W marcu 1932 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[12]. Z dniem 20 września 1933 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Krzemieniec na stanowisko komendanta[13]. Z dniem 31 grudnia 1938 został przeniesiony w stan spoczynku[14]. 1 stycznia 1939 został zatrudniony w Liceum Krzemienieckim, w charakterze urzędnika kontraktowego działu gospodarczego[14].
22 marca 1940 został deportowany w głąb ZSRR[15]. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i służył w 2 Korpusie[15]. Był zastępcą komendanta uzupełnień wojska nr 3[15].
Zmarł 28 lutego 1959 w Polsce[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1938 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”[16]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[17]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 418.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 363.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 196.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 206.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 192.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 3 maja 1925 roku, s. 241.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 131.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 104.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 225.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 195.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ a b c d Nekrolog Leona Krajewskiego. pism.co.uk. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 21.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leon Krajewski. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.12735 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.