Leon Wiatr – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leon Wiatr

starszy wachmistrz
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1896 Stróże
Miejsce śmierci	Rzeszów
Przebieg służby
Lata służby	1914-1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 Pułk Piechoty LP 18 Pułk Piechoty 20 Pułk Ułanów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa
Odznaczenia

Leon Wiatr (ur. 24 grudnia 1896 roku w Stróżach; zm. w Rzeszowie) – podoficer kawalerii Wojska Polskiego.

Syn pracownika kolei. Od czerwca 1912 roku w drużynach strzeleckich na stanowisku komendanta plutonu. W I pierwszej wojnie światowej walczył w Legionach Polskich początkowo w 2 pułku piechoty, a po przeszkoleniu na kursie karabinów maszynowych, w 3 pp. Pod koniec wojny internowany w Huszt jako żołnierz Polskiego Korpusu Posiłkowego. Następnie wcielony do armii austriackiej i w składzie c.k. 30 pułku piechoty walczył w na froncie włoskim. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił ochotniczo do 18 pułku piechoty w stopniu plutonowego. W 1920 roku awansowany na sierżanta i w tym samym roku mianowany podoficerem zawodowym. 6 grudnia 1923 roku przeniesiony do 20 pułku ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego w Rzeszowie. Z jednostką tą związany do końca służby. W 1931 roku odznaczony został Krzyżem Niepodległości za „znaczne zasługi na polu pracy niepodległościowej, biorąc czynny udział przed wojną światową w organizacji strzeleckiej, a w czasie wojny, walcząc w szeregach Legionów Polskich. Odznaczał się pilnością i sumiennością w wykonywaniu najtrudniejszych zadań, częstokroć nawet z narażeniem życia. Przez swe wysokie zrozumienie obowiązków wobec Ojczyzny, przyczynił się w znacznym stopniu do wywalczenia niepodległości”^[1]. W 1935 roku awansowany na starszego wachmistrza.

• Krzyż Niepodległości^[2]
• Krzyż Walecznych^[3]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal za Długoletnią Służbę

• Majka J., Cebula A., Ułani Króla Jana: z dziejów 20 pułku ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego, Warszawa 2004.
• Monitor Polski z 1931 roku, nr 260, poz. 352, s. 19.