Leopold Brodziński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leopold Orwicz-Brodziński

Imię i nazwisko	Leopold Trzebuchowski
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1894 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1942 Auschwitz-Birkenau
Odznaczenia

Leopold Brodziński (również Leopold Orwicz-Brodziński), właśc. Leopold Trzebuchowski (ur. 12 listopada 1894 w Warszawie, zm. 1942 w Auschwitz-Birkenau) – polski autor tekstów, aktor i dziennikarz.

Syn Łukasza Trzebuchowskiego i Marii z Brodzińskich. Studiował w Szkole Aplikacyjnej w Warszawie, po jej ukończeniu debiutował na deskach Teatru Letniego w warszawskim Ogrodzie Saskim. Podczas sezonu 1915/1916 grał równolegle w Teatrze Artystycznym i Teatrze Polskie Miniatury, a także nadal w Teatrze Letnim. Od 13 listopada 1915 do 8 maja 1916 był kierownikiem artystycznym zespołu Towarzystwa Dramatycznego, następnie założył grupę aktorską „Niezależni”. Po dwóch latach powrócił do gry na scenach teatrów Miraż i Qui Pro Quo, jednak wkrótce przystąpił do objazdowego Teatru Żołnierskiego. W międzyczasie redagował i wydawał „Przegląd Teatralny”, ale wydawnictwo to nie przyjęło się i wkrótce Leopold Brodziński zaprzestał jego publikacji. Od października 1919 przez kwartał był dyrektorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, od tego czasu sporadycznie pojawiał się w stałej obsadzie scen warszawskich. Od 1924 przez rok redagował „Przegląd Teatralny i Filmowy”. W 1929 podczas pobytu w Paryżu przystąpił na jeden sezon do zespołu polskich aktorów kierowanych przez Karola Bendę. W 1930 powrócił do kraju, dwa lata później na krótki okres objął stanowisko dyrektora Teatru Nowości. Założyciel i od 3 września 1932 dyrektor Teatru 8:30. Podczas sezonu 1938/1939 pracował w charakterze referenta prasowego Teatru Kameralnego w Warszawie, gdzie angażował się do ról epizodycznych. Był członkiem Związku Dziennikarzy i Sprawozdawców Filmowych.

Leopold Brodziński poza pracą aktorską i dziennikarską zajmował się również tłumaczeniem sztuk teatralnych i librett operetkowych. Współautor operetek: Jacht miłości, Miłość i złoto, Na fali eteru. Był również autorem sztuk teatralnych m.in. Ironia losu (1913) i Miłość i zazdrość (1926). Ponadto był również sekretarzem Poli Negri. Pracował z Julianem Krzewińskim.

Od 1931 był mężem Zofii Ginter.

Aresztowanego na początku 1942 Leopolda Brodzińskiego Niemcy uwięzili w KL Auschwitz, gdzie został zamordowany.

• Krzyż Legionowy^[1]
• Odznaka pamiątkowa Frontu Pomorskiego^[1]
• Srebrny Medal pro Merito Melitensi^[1]

• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 27. [dostęp 2021-07-03].
• Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965 (pod red. Zbigniewa Raszewskiego), PWN, Warszawa 1973, s. 67.

• Leopold Orwicz-Brodziński w bazie IMDb (ang.)
• Leopold Orwicz-Brodziński w bazie Filmweb
• Leopold Orwicz-Brodziński w bazie filmpolski.pl
• Leopold Brodziński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-09] .
• Dzieła Leopolda Brodzińskiego w bibliotece Polona