Liczba falowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Liczba falowa (kątowa liczba falowa[1], radialna liczba falowa) – w fizyce, parametr opisujący fale harmoniczne, będący długością wektora falowego[2]:

gdzie:

– liczba falowa
długość fali
częstość fali
– prędkość fali w ośrodku

Użycie liczby falowej w miejsce długości fali oraz częstości w miejsce okresu upraszcza zapis równania falowego. Przykładowo zapis fali harmonicznej:

W spektroskopii

[edytuj | edytuj kod]

W spektroskopii liczbą falową nazywa się często odwrotność długości fali:

i mierzy się ją zwykle w centymetrach odwrotnych.

Wówczas, dla odróżnienia, liczbę falową używaną w równaniu fali nazywa się kątową liczbą falową.

Przedstawienie widma absorpcji lub widma emisji w jednostkach liczb falowych jest wygodniejsze, ponieważ skala ta jest proporcjonalna do energii i z widm można bezpośrednio odczytać informację o rozkładzie (odległościach w jednostkach energii) stanów elektronowych.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. liczba falowa, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-02].
  2. Frank Crawford: Fale. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 73.