Lidzija Jarmoszyna – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przewodnicząca Centralnej Komisji Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów | |
Okres | |
Odznaczenia | |
Lidzija Michajłauna Jarmoszyna (biał. Лідзія Міхайлаўна Ярмошына, ros. Лидия Михайловна Ермошина, Lidija Michajłowna Jermoszyna; ur. 29 stycznia 1953 w Słucku, obwód miński, Białoruska SRR, ZSRR) – białoruska prawnik i działaczka państwowa, przewodnicząca Centralnej Komisji Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Referendów Krajowych; wielokrotnie wyrażano opinie o tym, że na swojej posadzie przewodniczącej CKW Lidzija Jarmoszyna organizowała fałszowanie wyborów na Białorusi.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Słucku w rodzinie wojskowego. W 1975 ukończyła studia na Wydziale Prawa Bałtyckiego Uniwersytetu Federalnego. Pracowała jako konsultant ds. prawnych w Królewcu i Bobrujsku oraz asystentka prokuratora rejonu październikowego w Królewcu.
Od 1988 roku doradczyni prawna, a później również szefowa Departamentu Prawnego Miejskiego Komitetu Wykonawczego w Bobrujsku. W 1992 roku nominowana w skład Centralnej Komisji Wyborczej i Referendalnej Republiki Białorusi. Od 1996 roku pozostaje jej przewodniczącą.
7 kwietnia 2003 roku uhonorowana tytułem Zasłużonego Prawnika Republiki Białorusi. Otrzymała order Honoru w 2014 roku[1].
Opinie na temat udziału w fałszowaniu wyborów
[edytuj | edytuj kod]Według raportu przygotowanego przez polską Fundację Wolność i Demokracja, Lidzija Jarmoszyna w czasie pełnienia funkcji przewodniczącej Centralnej Komisji ds. Wyborów wielokrotnie kierowała fałszowaniem wyborów parlamentarnych i prezydenckich[2]. W 2004 r. zakazano jej wjazdu do UE[3], w 2006 r. – do USA[3]. 2 lutego 2011 roku znalazła się na liście pracowników organów administracji Białorusi, którzy za udział w domniemanych fałszerstwach i łamaniu praw człowieka w czasie wyborów prezydenckich w 2010 roku otrzymali zakaz wjazdu na terytorium Unii Europejskiej[4][5].
W 2020 r. została dodana do listy sankcyjnej UE[6], Szwajcarii[7], Wielkiej Brytanii[8] i Kanady[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Руководители госорганов Беларуси награждены орденами Почёта и Отечества III степени.
- ↑ Białoruski system represji…. s. 45.
- ↑ a b EU lifts Belarus travel ban.
- ↑ Pouny spis 208 biełaruskich czynounikau, jakim zabaronieny ujezd u ES. Nasza Niwa, 2011-10-11 12:05. [dostęp 2011-10-11]. (biał.).
- ↑ Decyzja Rady 2013/534/WPZiB z dnia 29 października 2013 r. zmieniająca decyzję 2012/642/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Białorusi (CELEX: 32013D0534).
- ↑ История европейских санкций в отношении Белоруссии.
- ↑ Searching for subjects of sanctions.
- ↑ Consolidated List of Financial Sanctions Targets in the UK.
- ↑ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pod redakcją dr. Dariusza Zalewskiego, Marka Bućko, Michała Kurkiewicza i Tomasza Pisuli: Białoruski system represji. Prześladowcy i ich ofiary. Raport z realizacji projektu „Centrum dokumentacji i pomocy ofiarom represji politycznych na Białorusi”. Warszawa: Fundacja Wolność i Demokracja, grudzień 2007, s. 72.