Ligęzowie herbu Półkozic – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ligęzowie – polski ród szlachecki herbu Półkozic.

Jak pisze Adam Boniecki, protoplastą Ligęzów miał być Michał, syn Piotra, wymieniony w przywilejach z 1220, 1222 i 1232. Wywodzić się mieli z ziemi sandomierskiej, skąd w XIV i XV wieku różne gałęzie rodziny osiedlały się głównie na Podkarpaciu, choć istnieją przekazy o Ligęzach pełniących funkcje publiczne na Mazowszu i w ziemi łęczyckiej. Ligęzowie pełnili różne funkcje urzędnicze, byli między innymi starostami. Szczyt potęgi rodu przypadł na okres XIV i XVI wieku - wtedy to Jan Ligęza pełnił urząd wojewody łęczyckiego, Mikołaj Spytek Ligęza piastował godność senatora i walczył ze Stanisławem Diabłem Stadnickim, zaś Hermolaus Ligęza był podskarbim wielkim koronnym. Ród ten nie wymarł - jego członkowie legitymowali się ze szlachectwa w 1852.

• Dzierżykraj Półkozic
• Jan Ligęza
• Hermolaus Ligęza
• Feliks Ligęza
• Mikołaj Ligęza z Bobrku (1529–1603)
• Mikołaj Spytek Ligęza
• Stanisław Ligęza z Gorzyc
• Stanisław Szczęsny Ligęza
• Zygmunt Ligęza – starosta lwowski.

• Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14. Warszawa: Skład Główny Gebethner i Wolff, 1901, s. 249-258.
• Ryszard Jurzak: Genealogia dynastyczna. [dostęp 2014-07-22]. (pol.).

• Osoby o nazwisku „Ligęza” w Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego