Linia łamana – Wikipedia, wolna encyklopedia

A – otwarta zwyczajna B – zamknięta zwyczajna C – otwarta wiązana D, E – zamknięta wiązana

Linia łamana, polilinia, linia poligonowa, linia wielokątna lub krótko łamana – linia utworzona z ciągu odcinków (zwanych jej bokami) w taki sposób, że

  • żadne dwa następujące po sobie odcinki nie leżą na jednej prostej,
  • wierzchołek (węzeł, ang. vertex) będący końcem pierwszego odcinka jest początkiem drugiego odcinka, wierzchołek będący końcem drugiego – początkiem trzeciego i tak dalej[1].

Jeśli wierzchołek będący początkiem pierwszego boku jest jednocześnie końcem ostatniego, to łamaną nazywa się zamkniętą; w przeciwnym razie mówi się, że łamana jest otwarta.

Jeżeli odcinki łamanej nie przecinają się (nie mają punktów wspólnych poza wierzchołkami), to łamaną nazywa się zwyczajną. W przeciwnym razie mówi się o łamanej wiązanej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. łamana, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-29].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]