Linie Neumanna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Linie Neumanna – sieć równoległych linii widocznych w strukturze meteorytu. Jest cechą meteorytów żelaznych zawierających kamacyt. Linie te powstają w kryształach kamacytu pod wpływem wysokiego ciśnienia (np. w czasie zderzeń planetoid). Nazwa linii pochodzi od Johanna G. Neumanna, który jako pierwszy zidentyfikował je w meteorycie Braunau w 1848 roku^[1].

Zobacz też

figury Widmanstättena

Przypisy

↑ Johann G. Neumann. Über die kristallinische Struktur des Meteoreisens von Braunau. „Naturwissenschaftliche Abhandlungen”. 3, s. 45-56, 1849. (niem.).

[johann-1] Johann G. Neumann. Über die kristallinische Struktur des Meteoreisens von Braunau. „Naturwissenschaftliche Abhandlungen”. 3, s. 45-56, 1849. (niem.).

[1]