Lista finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tytuł zwycięzcy Pucharu Europy Mistrzów Klubowych był przyznawany przez Unię Europejskich Związków Piłkarskich (UEFA) pomiędzy sezonami 1955/1956 a 1991/1992 po zakończeniu finału tego Pucharu. Te rozgrywki wyłaniały najlepszy mistrzowski klub z europejskich lig krajowych.
Pomiędzy 2-3 kwietnia 1955 r. powstał zarys turnieju klubowego, w którym wystartowałyby najsilniejsze kluby z całej Europy, którego inicjatorem był dziennikarz Gabriel Hanot francuskiego dziennika L’Équipe. 26 czerwca 1955 r. władze UEFY zgodziły się zorganizować turniej, zaakceptowały regulamin rozgrywek i nadały im nazwę: Puchar Europy Mistrzów Klubowych (ang. European Champion Clubs' Cup)[1].
Po raz pierwszy rozegrano Puchar Europy Mistrzów Klubowych w sezonie 1955/1956, zwycięzcą został hiszpański klub Real Madryt, który przez pierwszych 5 sezonów wygrywał te rozgrywki[2][3].
Od sezonu 1959/1960 zwycięskie kluby z Pucharu Europy i Copa Libertadores grały w Pucharze Interkontynentalnym, prowadzonym przez Międzynarodową Federacja Piłki Nożnej (FIFA). Od sezonu 1971/1972[a] po zakończeniu rozgrywek klubowych UEFA zwycięzcy Pucharu Europy Mistrzów Klubowych i Pucharu Zdobywców Pucharów rozgrywali między sobą Superpuchar Europy UEFA w formule dwumeczu, w którym każda drużyna rozgrywała jeden mecz na własnym stadionie a drugi na stadionie rywala.
W historii Pucharu Europy Mistrzów Klubowych największa przewaga zwycięzcy nad pokonanym w meczu finałowym wynosiła cztery gole. Taka sytuacja powtórzyła się trzykrotnie w sezonach: 1959/1960, 1988/1989 i 1973/1974, który był jednocześnie jedynym finałem powtórzonym, ponieważ w pierwszym meczu finałowym pomiędzy Bayernem Monachium i Atlético Madryt, był remis 1:1 po dogrywce, a w tym czasie regulaminie rozgrywek nie było przewidzianych rzutów karnych podczas finałów[4][5][6]. Po czterokrotnie decydowały o wygraniu finału dogrywki i rzuty karne - dogrywki miały miejsce w sezonach: 1957/1958, 1967/1968, 1969/1970 i 1991/1992, natomiast rzuty karne w sezonach: 1983/1984, 1985/1986, 1987/1988 oraz 1990/1991.
Ostatnim zwycięzcą był hiszpański klub FC Barcelona, który pokonał w finale włoski klub UC Sampdoria jeden do zera w dogrywce.
Na sezon 1992/1993 UEFA przeprowadziła reformę Pucharu Europy Mistrzów Klubowych i zmieniła jego nazwę na Ligę Mistrzów UEFA (ang. UEFA Champions League).
Chronologiczne listy triumfatorów i finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych
[edytuj | edytuj kod]Poniższa tabela przedstawia chronologiczne zestawienie finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych w latach 1956-1992 oraz wyniki meczów, wykaz stadionów oraz liczbę widzów podczas finałów.
Legenda oznaczeń | |
---|---|
Wygrana po serii rzutów karnych | |
Wygrana po dogrywce |
Kluby, które brały udział w finale Pucharze Europy Mistrzów Klubowych z rzędu
[edytuj | edytuj kod]Osiem klubów wygrywało Puchar Europy Mistrzów Klubowych co najmniej dwa razy z rzędu. Real Madryt i SL Benfica wygrywały w sezonach 1955/1956 – 1961/1962, przy czym SL Benfica była jeszcze finalistą w sezonie 1962/1963. A AFC Ajax, Bayern Monachium, Liverpool F.C. i Nottingham Forest F.C. wygrywały po sobie finały pomiędzy 1970/1971 a 1979/1980.
Liverpool F.C. był drugim klubem po SL Benfica, który w dwóch kolejnych sezonach brał udział w finałach wygrywając jeden (w sezonie 1983/1984) z AS Roma i drugi finał przegrywając z Juventus F.C. Finał z sezonu 1984/1985 był rozgrywany zaraz po zamieszkach na stadionie Heysel, na którym rozgrywano mecz finałowy rozgrywek Pucharu Europy Mistrzów Klubowych. W wyniku zamieszek śmierć poniosło 39 osób, a ponad 600 osób odniosło rany lub lżejsze obrażenia. Konsekwencją tego było wykluczenie przez UEFA z wszystkich rozgrywek pucharowych Liverpool F.C. na 6 lat, zaś innych angielskich klubów na 5 lat. Sam stadion Heysel został zburzony w 1995. Na jego fundamentach został wybudowany nowy stadion im. Króla Baudouina I na 50 tys. widzów[45][46].
Jedynym klubem, który wygrał Puchar Europy Mistrzów Klubowych w pięciu kolejnych sezonach był Real Madryt.
Klub | Sezony | Liczba wygranych | Liczba drugich miejsc |
---|---|---|---|
Real Madryt | 1955/1956 – 1959/1960 | 5 | – |
Liverpool F.C. | 1976/1977 – 1977/1978, 1983/1984 – 1984/1985 | 3 | 1 |
AFC Ajax | 1970/1971 – 1972/1973 | 3 | – |
Bayern Monachium | 1973/1974 – 1975/1976 | 3 | – |
A.C. Milan | 1988/1989 – 1989/1990 | 2 | – |
SL Benfica | 1960/1961 – 1962/1963 | 2 | 1 |
Inter Mediolan | 1963/1964 – 1964/1965 | 2 | – |
Nottingham Forest F.C. | 1978/1979 – 1979/1980 | 2 | – |
Klasyfikacja klubów
[edytuj | edytuj kod]Rekordzistą pod względem liczby wygranych meczów finałowych jest Real Madryt, który rozegrał ich dziewięć, sześciokrotnie zwyciężając.
Klasyfikacja państw
[edytuj | edytuj kod]W finałach Pucharu Europy Mistrzów Klubowych w sumie wzięły udział 33 kluby z 13 lig krajowych, z czego 19 klubów zdobyło Puchar Europy Mistrzów Klubowych. Najwięcej wygranych odniosły kluby z Anglii, które sumie wygrały 8 finałów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych. Natomiast najwięcej zespołów biorących udział w finałach pochodziło z ligi włoskiej - 6 klubów, które w sumie brały udział w 15 finałach.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ UEFA nie uznaje finału Superpucharu Europy za sezon 1971/1972 za swoje oficjalne rozgrywki, dlatego też statystykach AFC Ajax i Rangers F.C. ten finał nie jest uwzględniony
- ↑ Real Madryt wygrał z A.C. Milanem po dogrywce 3:2. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 2:2
- ↑ Manchester United F.C. wygrał z SL Benfica po dogrywce 4:1. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 1:1
- ↑ Feyenoord wygrał z Celtikiem Glasgow po dogrywce 2:1. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 1:1
- ↑ Finał powtórzono z powodu remisu, ponieważ tym czasie nie było w regulaminie Pucharu Europy Mistrzów Klubowych rzutów karnych. Oba mecze odbyły na stadionie Heysel.
- ↑ Liverpool F.C. wygrał z AS Romą po serii rzutów karnych 4:2. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 1:1
- ↑ FC Steaua Bukareszt wygrała z FC Barceloną po serii rzutów karnych 2:0. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
- ↑ PSV Eindhoven wygrał z SL Benficą po serii rzutów karnych 6:5. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
- ↑ FK Crvena zvezda Belgrad wygrał z Olympique Marsylia po serii rzutów karnych 5:3. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
- ↑ FC Barcelona wygrał z UC Sampdorią po dogrywce 1:0. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
- ↑ Po rozpadzie Jugosławii w 1991, FIFA i UEFA uznają Serbski Związek Piłki Nożnej za następcę Federacji Futbolu Jugosławii i spadkobierce osiągnięć reprezentacji oraz klubów Jugosławii
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liga Mistrzów UEFA w pigułce - Historia Ligi Mistrzów. Archiwum Futbolu. [dostęp 2014-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-26)].
- ↑ Rafał Krysztopa: Narodziny Pucharu Klubowych Mistrzów Europy. ligamistrzow.com, 2012-03-10. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
- ↑ Rafał Krysztopa: Umarł król, niech żyje król – sezon 1960/61. ligamistrzow.com, 2012-04-19. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
- ↑ Rafał Krysztopa: Apogeum chwały Realu – sezon 1959/60. ligamistrzow.com, 2012-04-01. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
- ↑ Rafał Krysztopa: Trzeci triumf Milanu – sezon 1988/89. ligamistrzow.com, 2012-10-11. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
- ↑ Rafał Krysztopa: Złoty Bayern – sezon 1973/74. ligamistrzow.com, 2012-11-12. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak Mecze finałowe Ligi Mistrzów. Archiwum Futbolu. [dostęp 2014-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-18)].
- ↑ Champion Clubs' Cup 1955-56. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1956-57. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1957-58. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1958-59. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1959-60. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1960-61. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1961-62. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1962-63. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1963-64. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1964-65. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1965-66. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1966-67. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1967-68. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1968-69. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1969-70. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1970-71. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1971-72. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1972-73. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1973-74. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1974-75. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1975-76. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1976-77. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1977-78. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1978-79. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1979-80. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1980-81. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1981-82. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1992-83. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1983-84. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1984-85. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1985-86. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1986-87. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1987-88. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1988-89. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1989-90. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1990-91. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Champion Clubs' Cup 1991-92. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Andrew Hussey: How Heysel's lost lived saved a sport. The Guardian, 2005-04-03. [dostęp 2014-05-18]. (ang.).
- ↑ Rafał Krysztopa: W cieniu Heysel – sezon 1984/85. ligamistrzow.com, 2013-02-21. [dostęp 2014-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-18)].