Litotrofia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Litotrofia - sposób odżywiania niektórych organizmów, polegający na czerpaniu elektronów potrzebnych do oddychania komórkowego ze zredukowanych substancji nieorganicznych, takich jak H2, NH3, H2S czy H2O[1].
Organizmy litotroficzne mogą być równocześnie heterotroficzne lub autotroficzne oraz fototroficzne lub chemotroficzne. Daje to następujące kombinacje[1]:
- chemolitoheterotrofy: bakterie wodorowe, Beggiatoa
- fotolitoheterotrofy: purpurowe bakterie siarkowe
- chemolitoautotrofy: bakterie nitryfikacyjne, siarkowe, wodorowe, żelaziste, denitryfikacyjne, desulfuryzacyjne, archeany metanogenne
- fotolitoautotrofy: purpurowe bakterie siarkowe, zielone bakterie siarkowe, glony (w tym sinice), rośliny.
Strategią metaboliczną komplementarną dla litotrofii jest organotrofia[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c January Weiner: Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik ekologii ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 80-91. ISBN 83-01-12668-X.