London Buses – Wikipedia, wolna encyklopedia

London Buses
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Siedziba

Londyn

Data założenia

1999

Udziałowcy

Transport for London

brak współrzędnych
Strona internetowa

London Busesspółka zależna należąca do Transport for London (TfL), zarządzająca komunikacją autobusową na terenie Wielkiego Londynu. Autobusy działające w jej ramach są zobowiązane posiadać ten sam czerwony schemat kolorów i zgodny system opłat.

W ramach London Buses działają 673 linie autobusowe, obsługujące około 19 000 przystanków. Flotę stanowi 7500 autobusów[1]. Usługi wykonywane są przez 15 prywatnych firm wyłonionych w przetargach, które podpisały kontrakty z Transport for London[2].

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Do kluczowych zadań Transport for London wykonywanych w ramach London Buses należą[1]:

  • planowanie tras,
  • monitorowanie jakości usług,
  • określanie poziomu usług,
  • zarządzanie przystankami i dworcami autobusowymi,
  • wspieranie kierowców w przypadku zmian tras czy wypadków drogowych,
  • dostarczanie informacji pasażerom w formie rozkładów jazdy i map,
  • udostępnienie internetowego serwisu umożliwiającego planowanie podróży,
  • drukowanie map w formie ulotek dostępnych na stronie Transport for London oraz w punktach informacyjnych, bibliotekach itd.,
  • zarządzanie z centrum kontroli CentreComm, znajdującym się w Southwark.

Opłaty i ulgi

[edytuj | edytuj kod]
Oyster card

W autobusach akceptowane są papierowe Travelcard i elektroniczne karty Oyster. Do 2014 możliwe były również opłaty gotówkowe, niezależne od długości trasy, jednak Transport for London postanowił zrezygnować z tego rozwiązania, uzasadniając to faktem niewielkiego zainteresowania oraz znaczącego wydłużania czasu wsiadania pasażerów. Od 2000 opłaty były wyższe w pierwszej strefie taryfowej, jednak w 2004 ta różnica została wyrównana[3]. Ponadto od 2013 w autobusach istnieje możliwość uiszczenia opłaty za pomocą zbliżeniowych kart bankowych (od 2013 akceptowane były wyłącznie karty Barclaycard, w 2014 ten sposób płatności objął również inne typy kart).

W ramach Oyster card pojedyncza opłata ustalona jest za przejazd, jednak istnieje limit górny opłaty, która może być pobrana przez przewoźnika w ciągu doby (od 4:30 do 4:30 dnia następnego). Można również zakupić tygodniowe i miesięczne karnety, które ładowane są na kartę Oyster[4].

Dzieci poniżej 11 roku życia podróżują za darmo. Dzieci w wieku 11–15 lat również nie uiszczają opłat, jeśli posiadają kartę Oyster ze zdjęciem. W przypadku braku karty płacą pełną opłatę dla dorosłych. Istnieją również ulgi dla osób w wieku 16 do 18 lat[4]. Program Freedom Pass umożliwia osobom niepełnosprawnym podróżowanie bez opłat. System obejmuje również osoby, które przed 6 kwietnia 2010 osiągnęły wiek 60. lat. Dla pozostałych osób, które osiągnęły wiek 60 lat po 6 kwietnia 2010, muszą zostać spełnione kryteria podane na stronie internetowej przewoźnika[5].

Pojazdy

[edytuj | edytuj kod]

Poszczególne podmioty świadczące usługi autobusowe w ramach kontraktu dla London Buses, obsługują szeroką gamę pojazdów, których wymaganą cechą wspólną jest czerwony kolor. London Buses utrzymuje ścisłą kontrolę wieku i specyfikacji pojazdów. Przewoźnik wymaga również od operatorów osobnych drzwi wyjściowych, coraz rzadziej spotykanych w autobusach poza Londynem. W przypadku autobusów piętrowych schody muszą być proste, podczas gdy w pozostałych częściach kraju coraz częściej stosuje się zakręcone[6]. Dodatkowo, tablica z oznaczeniem numeru i miejsca docelowego musi być w formie nadruku na rolecie, a nie wyświetlacza LED[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b London Buses. Transport for London. [dostęp 2012-05-08].
  2. London area operators and their garages. London Bus Routes. [dostęp 2012-05-11]. (ang.).
  3. New Year, New Fares. Transport for London, 02.01.2004. [dostęp 2012-05-11]. (ang.).
  4. a b Tickets - Fares. Transport for London. [dostęp 2012-05-08]. (ang.).
  5. Tickets - Discounts for adults. Transport for London. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
  6. Bus staircase design. Transport Accessibility Committee. [dostęp 2012-05-11]. (ang.).
  7. LED bus lighting. Transport for London. [dostęp 2012-05-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]