Lubatówka (struga) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lubatówka
Ilustracja
Lubatówka we wsi Rogi
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Lokalizacja

Beskid Niski, Doły Jasielsko-Sanockie

Struga
Długość 28,62 km
Powierzchnia zlewni

89 km²

Źródło
Miejsce Beskid Niski
Wysokość

600 m n.p.m.

Współrzędne

49°31′50,5″N 21°45′48,8″E/49,530694 21,763556

Ujście
Recypient Wisłok
Miejsce

Krosno

Wysokość

256,6 m n.p.m.[1]

Współrzędne

49°41′55″N 21°45′34″E/49,698611 21,759444

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Lubatówkastruga, lewobrzeżny dopływ Wisłoka[2] o długości 28,62 km[3] i powierzchni zlewni 89 km².

Struga płynie w Beskidzie Niskim i na terenie Dołów Jasielsko-Sanockich. Jej źródła znajdują się na wysokości ok. 600 m n.p.m. na północno-wschodnich stokach Popowej Polany. Spływa generalnie w kierunku północnym. Przepływa przez Lubatową, po czym przecina pas Wzgórz Rymanowskich między Przedziwną i Winiarską Górą na wschodzie a Zygmuntówką i Płońską na zachodzie. Poniżej Lubatówki wypływa na teren Dołów Jasielsko-Sanockich. Płynie przez Rogi, wykonuje łuk ku wschodowi w rejonie Miejsca Piastowego, kolejny łuk ku zachodowi w Głowience, po czym w Krośnie, tuż poniżej Starego Miasta wpada do Wisłoka.

Koryto kręte, w środkowym biegu miejscami meandrujące. Tok, poza końcowym odcinkiem na terenie Krosna, nieuregulowany. Najważniejsze dopływy strugi to: Iwonicki Potok (Iwonka), Badoń, Rogówka, Równianka, Olszyna i Kochanówka.

W dorzeczu Lubatówki eksploatowane są zasoby leczniczych podziemnych wód mineralnych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6;
  • Wojciech Krukar, Stanisław Kryciński, Paweł Luboński, Tadeusz A. Olszański i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;
  • Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]