Ludwik Jekels – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwig Jekels (Louis Jekeles do 1903) (ur. 15 sierpnia 1867 we Lwowie, zm. 3 kwietnia 1954 w Nowym Jorku[1]) – polsko-austriacko-amerykański lekarz psychiatra, psychoanalityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn kupca Izaaka Jekelesa i Rebeki. Miał starszego brata Leona Ozjasza. Ojciec braci zmarł wcześnie, braćmi zaopiekował się stryj, adwokat Maurycy Jekeles (zm. 1920)[2][3]. Uczęszczał do III Gimnazjum im. Franciszka Józefa w latach 1877–1879 i do II Gimnazjum we Lwowie[4]. Od 1885 do 1892 studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1897 zorganizował prywatną klinikę w Bystrej Śląskiej (Bistrai), gdzie wraz z Hermannem Nunbergiem stosował leczenie psychoanalizą. Później rozpoczął analizę u Sigmunda Freuda. Uczestniczył w I Kongresie Psychoanalitycznym w Salzburgu w 1908. Przyłączył się do środowych spotkań u Freuda w 1910. W tym czasie zdecydował się osiedlić w Wiedniu i tam kontynuować swoją karierę. Do 1932 pozostawał jednym z najbliższych współpracowników Freuda. W 1935 z uwagi na narastanie nastrojów antysemickich w Austrii emigrował i osiedlił się na krótko w Szwecji, gdzie angażował się w rozwijanie psychoanalizy i zakładał Szwedzko-Fińskie Towarzystwo Psychoanalityczne (Svensk-finska psykoanalytiska föreningen) wspólnie z Ottonem Fenichelem. Następnie na krótko wrócił do Wiednia, skąd emigrował w 1938 roku do Nowego Jorku. W Stanach Zjednoczonych kontynuował praktykę psychoanalityczną, został honorowym członkiem Nowojorskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego (New York Psychoanalytic Society)[5].

Analizował Fredericka J. Hackera, Hansa i Petera Hellerów, Gunnara Nycandera i Pehra Henrika Törngrena[6].

W swoich pracach poruszał tematykę psychologii komedii, a także podjął próbę interpretacji dzieł Szekspira z psychoanalitycznego punktu widzenia w pracy Psychoanalytical Structure of Macbeth. Jest (wraz z Heleną Ivánką) autorem przekładu na język polski Psychopatologii życia codziennego.

Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona, Zoë z domu Gross, popełniła samobójstwo w Bystrej w 1910 roku[7][8][9]. Z tego małżeństwa urodziło się dwóch synów, Alfred i Stefan[2]. W 1920 roku ożenił się po raz drugi z Karoliną Engel (1891–1962). Mieli córkę Margaret, zamężną z psychiatrą Emerym Wellsem z Nowego Jorku[2].

Spuścizna Jekelsa stanowi część kolekcji Sigmunda Freuda przechowywanej w Bibliotece Kongresu[10].

Lista prac

[edytuj | edytuj kod]
Tłumaczenia
  • Z. Freud. O psychoanalizie. Lwów: Księg. H. Altenberg, 1911
  • Z. Freud. Szkic psychoanalizy Freuda. Lwów: Polskie Towarzystwo Nakładowe, 1912
  • Z. Freud. Psychopatologia życia codziennego. Lwów-Warszawa, 1913 (razem z Heleną Ivánką)
  • Z. Freud. Trzy rozprawy z teorji seksualnej. Lipsk: Międzynarodowe Wydawnictwo Psychoanalityczne, 1924 (razem z Marianem Albińskim)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. E. Bergler. Ludwig Jekels 1867–1954. „International Journal of Psychoanalysis”. 36 (1), s. 71–73, 1955. PMID: 14353565. 
  2. a b c Cezary W. Domański: Historia pewnej kuracji, czyli terapeutyczne niepowodzenie Ludwika Jekelsa. W: Teresa Rzepa, Cezary W. Domański (red.): Na drogach i bezdrożach historii psychologii. T. 1. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2011, s. 111–122. ISBN 978-83-7784-065-8.
  3. Dr Moritz Jekeles. Neue Freie Presse nr 19928 (19.2.1920) s. 13
  4. 110-lecie Gimnazjum II-go we Lwowie. Chwila 12 (4124), 14.9.1930 s. 11
  5. B.G. Czarnecki: Ludwig Jekels (1867–1954) und die Anfänge der Psychoanalyse in Polen. Tübingen: 2006.
  6. Richard G. Klein: The Names of the Analysts
  7. Wspomnienie pośmiertne. Kurjer Warszawski nr 27 (27.1.1910) s. 3
  8. Samobójstwo. Nowa Gazeta nr 43 (27.1.1910) s. 4
  9. Zoe Jekelsowa. Kurjer Lwowski nr 54 (3.2.1910) s. 4
  10. Ludwig Jekels papers

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]