Ludwika Maria Orleańska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwika Maria Orleańska
	; Maria, królowa Belgów na portrecie Franza Winterhaltera (ok. 1841)
	Królowa Belgów
Okres	od 1832; do 1850
Jako żona	Leopolda I Koburga
	Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1812 ; Palermo
Data i miejsce śmierci	11 października 1850 ; Ostenda
Ojciec	Ludwik Filip I
Matka	Maria Amelia Sycylijska
Mąż	Leopold I Koburg
Dzieci	Ludwik Filip; Leopold II Koburg; Filip Eugeniusz; Maria Charlotta Koburg
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwika Maria Orleańska, właśc. fr. Louise-Marie Thérèse Charlotte Isabelle d'Orléans, później Ludwika Maria, Królowa Belgów (ur. 3 kwietnia 1812 w Palermo na Sycylii, zm. 11 października 1850 w Ostendzie) – księżniczka francuska, królowa Belgów jako druga żona króla Leopolda I Koburga.

Życiorys

Najstarsza córka przyszłego króla Francji – Ludwika Filipa I i jego żony księżniczki Obojga Sycylii Marii Amelii (córki króla Neapolu Ferdynanda I i arcyksiężniczki austriackiej – Marii Karoliny Austriaczki).

9 sierpnia 1832, w Compiègne, Ludwika Maria poślubiła króla Leopolda I. Uroczystość zaślubin odbyła się w obecności francuskiej rodziny królewskiej ze smutkiem żegnającej swe ukochane dziecko. W związku, zawartym w imię racji stanu, stopniowo rodziło się uczucie. Urodził się oczekiwany następca tronu. Pierworodny syn Ludwiki Marii umarł w wieku dziesięciu miesięcy. Królowa bardzo ciężko przeżyła w roku 1839 śmierć siostry Marii, księżnej Wirtembergii, i nie mogła sobie poradzić za straszliwym żalem po odejściu ojca w sierpniu 1850 roku.

Ludwika Maria zmarła w 1850, w Ostendzie, trzymając męża za rękę, w otoczeniu dzieci i rodziny. Została pochowana obok męża, w krypcie królewskiej, na cmentarzu Laeken (w Brukseli, w Belgii).