Lukrecja gładka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lukrecja gładka
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Podrodzina	bobowate właściwe
Rodzaj	lukrecja
Gatunek	lukrecja gładka
	Nazwa systematyczna
	Glycyrrhiza glabra L.; Sp. pl. 2:742. 1753
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra) – bylina z rodziny bobowatych. Rodzimy obszar jej występowania to Libia, środkowa i zachodnia część Azji, Syberia, Mongolia, Kaukaz oraz wschodnia i południowa część Europy^[4]. Jest też uprawiana w wielu regionach świata. Znana od wieków roślina lecznicza.

Morfologia

Pokrój: Roślina zielna o mocnym, zdrewniałym kłączu dorastająca do 1,5–2 m długości, z którego wyrasta wysoka łodyga sięgająca do 1,8 m wysokości.
Liście: Nieparzystopierzaste, skórzaste, gruczołkowato punktowane, ciemnozielone, złożone z 9–17 liści kształtu jajowatego z ostrym zakończeniem.
Kwiaty: Drobne, motylkowe, koloru jasnoliliowego, fioletowego, zebrane w wyprostowane, groniaste kwiatostany umiejscowione w kątach liści. Każdy kwiat z 10 pręcikami (9 zrośniętych i 1 wolny) oraz 1 słupkiem. Kwitnienie przypada na miesiące czerwiec – lipiec.
Owoce: Strąk 3–6 nasienny
Korzeń^[5]: Korzeń ma nieliczne rozgałęzienia. Kora jest brunatna lub brunatnawoszara z podłużnym prążkowaniem i śladami po korzeniach bocznych. Walcowate rozłogi mają 1–2 cm średnicy. Ich wygląd zewnętrzny podobny jest do korzenia z tym, że niekiedy występują małe pączki. Przełam korzenia i rozłogi jest ziarnisty i włóknisty. Warstwa korka jest wąska. Kora wtórna jest szeroka, jasnożółta z promieniowym prążkowaniem. Żółty walec drewna jest zwarty o promienistej strukturze. W części centralnej rozłogi występuje rdzeń, którego brak w korzeniu.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: Korzeń lukrecji (Liquiritiae radix) – wysuszony nieokorowany lub okorowany, cały lub rozdrobniony korzeń i rozłogi pojedynczego gatunku lub mieszaniny: lukrecji gładkiej, lukrecji chińskiej i Glycyrhhiza inflata. Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 4,0% kwasu 18β-glycyryzynowego^[5]. Korzeń zawiera 5–14% glicyryzyny dającej smak słodkawy (jest 40 razy słodsza od cukru). Zawiera również glikozydy, garbniki, olejki eteryczne, flawony i fitoncydy. Działa rozkurczowo, używany jest jako środek wykrztuśny, przeczyszczający, moczopędny. Zwiększa wydzielanie soku żołądkowego i pobudza przemianę materii, zapobiega wzdęciom oraz kolce jelitowej. Wpływa korzystnie na wydzielanie hormonów. Jest również dodatkiem do innych lekarstw dla poprawiania ich smaku. Dobre rezultaty uzyskano w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy. Przy długotrwałym stosowaniu może jednak doprowadzić do nadmiernego uwodnienia się tkanek, obrzęków i innych dolegliwości.^{[potrzebny przypis]}

Zastosowanie w medycynie

W medycynie lukrecja jest składnikiem leków i kosmetyków, pełni w nich funkcje antyoksydacyjne, przeciwrakowe, przeciwwrzodowe, przeciwzapalne, przeciwwirusowe i bakteriobójcze^[6] oraz wpływa na prawidłowe funkcjonowanie gardła^[7].

Inne zastosowania

W browarnictwie korzeń używany jest jako przyprawa przy produkcji niektórych gatunków piwa.
W przemyśle tytoniowym używany jako przyprawa smakowa.
Używana w produkcji słodyczy (w szczególności w Niemczech, we Włoszech i w krajach skandynawskich)^{[potrzebny przypis]}.

Uprawa

Rozmnażanie z sadzonek korzeniowych o długości około 20 cm z kilkoma oczkami. Może być uprawiana przez wiele lat w tym samym miejscu. Stanowisko słoneczne. Zbiór jesienią lub wczesną wiosną. Wykopuje się korzenie roślin 3- lub 4-letnich.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
↑ Glycyrrhiza glabra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
↑ ^a ^b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ MarcinM. Molski MarcinM., Nowoczesna Kosmetologia, Warszawa: PWN SA, 2014, s. 32-33, ISBN 978-83-01-17976-2 .
↑ Lukrecja, Herbapol, znamlek.pl, [dostęp 2015-12-14]

Bibliografia

Rośliny użytkowe, Wiedza Powszechna, W-wa, 1966
ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., Słownik roślin użytkowych, Warszawa: Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1989, ISBN 83-09-00256-4, OCLC 69595653 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).

[iucn-3] Glycyrrhiza glabra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].

[FPX-5] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[6] MarcinM. Molski MarcinM., Nowoczesna Kosmetologia, Warszawa: PWN SA, 2014, s. 32-33, ISBN 978-83-01-17976-2 .

[7] Lukrecja, Herbapol, znamlek.pl, [dostęp 2015-12-14]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]