Luzak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Luzak

  1. koń idący luzem, nie obciążony, prowadzony za rycerzem, a później za towarzyszem chorągwi polskiego autoramentu;
  2. służący (żołnierz) prowadzący luźnego konia;
  3. konny ordynans[1][2];
  4. jeździec prowadzący konie, a niebędący w szeregu;
  5. żołnierz opiekujący się koniem oficerskim[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. V: Lehwaldt – Obrączka kostna. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1935.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa. Jerzy Bordziłowski (red.). T. II: K–P. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
  • Lesław Kukawski, Cezary Leżeński: O kawalerii polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991. ISBN 978-83-04-03364-1.