Megapiksel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Megapiksel (skrót: Mpx, Mpix) – wielkość opisująca liczbę elementarnych punktów matrycy CCD. Przedrostek mega oznacza milion, a zatem jeden megapiksel to jeden milion pikseli odwzorowanych przez matrycę. Jednostka ta jest używana najczęściej w cyfrowych aparatach fotograficznych i kamerach wideo oraz telefonach komórkowych jako jednostki obrazującej możliwą wielkość tworzonego obrazu.

Jeśli przez ${\displaystyle M}$ oznaczymy liczbę megapikseli, to w przypadku obrazu o proporcjach 4:3 (ekran komputera starego typu, zdjęcie cyfrowe) szerokość ${\displaystyle w}$ oraz wysokość ${\displaystyle h}$ w pikselach można przybliżyć z wzoru:

${\displaystyle w\approx 1154{,}70{\sqrt {M}},\quad h={\frac {3}{4}}w.}$

Analogiczny wzór dla proporcji 3:2 (klasyczna odbitka) ma postać:

${\displaystyle w\approx 1224{,}75{\sqrt {M}},\quad h={\frac {2}{3}}w.}$

Na pewnym etapie rozwoju fotografii cyfrowej liczba oferowanych przez aparat megapikseli była najważniejszym chwytem reklamowym producentów. Jednak po przekroczeniu pewnej granicy różnice w rozdzielczości matrycy nie są aż tak istotne, zdecydowanie ważniejsza jest optyka aparatu czy też sama jakość matrycy (np. szumy).

Przyjmuje się, że oko ludzkie ma rozdzielczość wynoszącą 1 minutę kątową. Zakładając to można wyliczyć, że w przypadku obserwacji zdjęcia z odległości 10 cm powinno mieć ono rozdzielczość ok. 870 dpi. Dla obserwacji z przeciętnej odległości 25 cm wymagana jest rozdzielczość 350 dpi. Jeśli odbitka będzie wisiała na ścianie i będziemy ją obserwować z odległości 80 cm wystarczy rozdzielczość 100 dpi, aby oko nie zauważało pojedynczych pikseli. Wielu autorów sugeruje, że powyższe założenia są bardzo restrykcyjne i zadowalające wyniki można osiągać przy niższych rozdzielczościach.

Jeśli znamy szerokość obrazu w pikselach i szerokość docelowej odbitki w centymetrach, można obliczyć osiągniętą rozdzielczość w dpi. Centymetry przeliczamy na cale (1 cal = 2,54 cm), a następnie dzielimy szerokość w punktach przez liczbę cali.