French
DeutschMaciej Dubois – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 4 czerwca 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 maja 2016 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
       | |
Maciej Jerzy Dubois (ur. 4 czerwca 1933 w Warszawie, zm. 17 maja 2016 tamże) – polski adwokat.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1950 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1]. W 1955 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1953 do 1956 był starszym radcą w Urzędzie Rady Ministrów, pracownikiem Biura Skarg i Zażaleń. Od 1956 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2]. Był II sekretarzem POP PZPR przy Izbie Adwokackiej w Warszawie[3]. Od 1956 do 1958 dyrektor Biura Zrzeszenia Prawników Polskich. Od 1958 aplikacja adwokacka. Do 1990 był adwokatem w Zespole Adwokackim, w latach 1990–1995 wspólnikiem w Adwokackiej Spółce Cywilnej, a od 1995 we własnej kancelarii adwokackiej.
W latach 80. obrońca w procesach politycznych, w tym w okresie stanu wojennego (m.in. w procesie działaczy Konfederacji Polski Niepodległej[4]). Był także obrońcą m.in. w rozpoczętym w 1992 procesie zbrodniarza stalinowskiego płk. Adama Humera[5].
W latach 1971–1989 dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie[6]. W okresie 1989–1992 wiceprezes Naczelnej Rady Adwokackiej. W okresie 1989–1990 sędzia Trybunału Stanu[6]. W 1989 przewodniczący Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej do przywracania do pracy osób zwolnionych z pracy w całej Polsce za działalność polityczną i związkową w latach 1981–1989[6].
W 2012 ukazał się wywiad-rzeka z nim pt. Adwokat. Rozmowa o życiu w ciekawych czasach (wywiad przeprowadził Michał Komar)[7].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Stanisława i ojciec Jacka[6].
Zmarł 17 maja 2016[6]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Odznaczenia[2]
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1998[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Złota Odznaka Zrzeszenia Prawników Polskich
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 246
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-12].
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 182. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Maciej Zaborski: Pozorna próba „destalinizacji” warszawskiej adwokatury w 1956 r., cz. 1 – analiza: Otwarte zebranie Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR przy Izbie Adwokackiej w Warszawie 26 i 30 października 1956. Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda, 30 czerwca 2021. [dostęp 2022-04-16].
- ↑ Maciej Dubois, Michał Komar, Adwokat. Rozmowa o życiu w ciekawych czasach, Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2013, s. 184, ISBN 978-83-7705-484-0, OCLC 871763119.
- ↑ Ewa Usowicz: Nawet katu należy się obrona – rozmowa z Maciejem Dubois, adwokatem. rp.pl, 29 grudnia 2012. [dostęp 2016-05-17].
- ↑ a b c d e Zmarł adwokat Maciej Dubois. interia.pl, 17 maja 2016. [dostęp 2016-05-17].
- ↑ Adwokat: rozmowa o życiu w ciekawych czasach / Maciej Dubois, wyw. przepr. Michał Komar. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2016. ISBN 978-83-7705-955-5.
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 34, poz. 488 – pkt 5.