Maciej Musiałowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maciej Musiałowski
Ilustracja
Musiałowski (2023)
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1993
Warszawa

Zawód

aktor, piosenkarz

Lata aktywności

od 2016

Musiałowski (2020)

Maciej Musiałowski (ur. 5 grudnia 1993 w Warszawie[1]) – polski aktor i piosenkarz. Nominowany do Orła za najlepszą główną rolę męską w filmie Sala samobójców. Hejter (2020).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach artystycznych[2]. Ma dwóch starszych braci[2]. Rodzice podejmowali się różnych form sztuki, takich jak muzyka, malarstwo czy literatura[2]. Jego matka jest multiinstrumentalistką, a ojciec gra na gitarze i śpiewa[2]. W domu porozumiewali się dwoma językami: polskim i angielskim, co było pokierowane przynależnością jego rodziców do amerykańskiej sekty religijnej[2]. Musiałowski ukończył LXXV Liceum Ogólnokształcące im. Jana III Sobieskiego w Warszawie[3] oraz Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi[1].

W 2015 zdobył Grand Prix w konkursie 36. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, jak również nagrodę dziennikarzy[1]. Za rolę Huwa Prossera w spektaklu Diabeł, który... został wyróżniony Złotą Maską, nagrodą łódzkich dziennikarzy za debiut aktorski, a także był nagradzany na festiwalach szkół teatralnych w Rabacie, Brnie i Łodzi[1]. Otrzymał również stypendium studenckie od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia[1].

Na szklanym ekranie zadebiutował występem w serialu TVN Druga szansa (2016–2018), a za rolę Ksawerego Kryńskiego był nominowany do Telekamery 2017 w kategorii nadzieja telewizji[4]. W 2018 uczestniczył w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVN Ameryka Express[5]. W 2020 zagrał w serialu Kod genetyczny[1].

Uznanie krytyków zdobył rolą Tomasza Giemzy w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter (2020), za którą otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera oraz nominację do Orła za najlepszą główną rolę męską[1]. Za rolę w filmie Chrzciny (2022) był nominowany do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego[1]. W 2024 z utworem „Daj mi jakiś znak” zajął dziewiąte miejsce w wewnętrznych eliminacjach wyłaniających reprezentanta Polski w 68. Konkursie Piosenki Eurowizji[6].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Sporządzono na podstawie materiału źródłowego[1]:

Filmy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Uwagi
2015 Kładka Olek film krótkometrażowy
2017 Soyer Konrad Sadko „Soyer”
2018 Czuwaj Tomek
2020 Sala samobójców. Hejter Tomasz Giemza nagroda dla najlepszego aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera
Nagroda Kulturalna Onetu i Miasta Krakowa „O!Lśnienie” w kategorii film
nominacja: Orzeł za najlepszą główną rolę męską
Wyzwanie Marcin Madej, brat Igora
Polot Karol Tomporowski
2022 Chrzciny Tolo, syn Marianny nominacja: nagroda im. Zbyszka Cybulskiego
Każdy wie lepiej Zbysio, przyjaciel Grzegorza
Kryptonim Polska Staszek Sułkowski
Spadek Jan Dunin-Modliszewski
2023 Freestyle Dawid „Diego”

Seriale

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Uwagi
2016–2018 Druga szansa Ksawery Kryński
2019 Ultraviolet Stefan Front, student Szkoły Filmowej odc. 17
2020 Kod genetyczny Piotr Skowroński
2021 Osiecka Roman Polański odc. 5
Random[7][8] Stanisław „Buka12" audioserial (odc. 1–5)
finałowy, 6. odcinek ukazał się w internecie w formie wideo
2022–2023 The Office PL Patryk Kowalski, brat Patrycji odc. 17, 24, 36
2022 Kryptonim Polska Staszek Sułkowski
2024 Krew Kacper Dąbrowa odc. 7–10, 12

Etiudy szkolne

[edytuj | edytuj kod]
  • 2015: Chain Glass
  • 2015: Chinese Husky
  • 2015: Gigant
  • 2015: Męczennicy – Benjamin
  • 2018: Fascinatrix – błazen Hieronim
  • 2018: Tsantsa – Bruno

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Single
Rok Tytuł Certyfikat Sprzedaż Album
2021 „Zabierz tę miłość” (oraz Julia Wieniawa)[9] Random
(ścieżka dźwiękowa)
2024 „Znak”[12] _
Pozostałe utwory
Rok Tytuł Album Źródło
2016 „No Matter” Druga szansa
(ścieżka dzwiękowa) 		[13]
„Melancholy” [13]
„Vanishing Kings” (oraz Magdalena Berus) [13]
2019 „Mamo moja” Laureaci Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu 1976–2019 [14]
2020 „World on Fire” Wyzwanie
(ścieżka dzwiękowa) 		[1]
„Love K” [1]
„Siedzę na ganku” [1]
2022 „Parostatek” Tribute to Krzysztof Krawczyk. Urbański Orkiestra i Goście [15]
2024 „Brzeg”
(Miuosh i Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”, gościnnie: Maciej Musiałowski) 		Pieśni współczesne. Tom II [16]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Maciej Musiałowski w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ a b c d e Maria Elas: Maciej Musiałowski dorastał w niecodziennej rodzinie. Teraz jego marzeniem jest, by stworzyć równie wyjątkowy dom. „Viva!”, 2023-12-05. [dostęp 2024-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-09)].
  3. ↑ Absolwenci. [w:] LXXV Liceum Ogólnokształcące im. Jana III Sobieskiego w Warszawie [on-line]. sobieski.edu.pl. [dostęp 2020-07-03].
  4. ↑ Danuta Holecka, Mateusz Borek, Edyta Górniak i „Azja Express” walczą o Telekamery 2017. Bez relacji w telewizji. Wirtualnemedia.pl, 2016-11-29. [dostęp 2024-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-09)].
  5. ↑ TVN zakończył zdjęcia do „Ameryki Express”. Emisja jesienią (pełna lista uczestników). Wirtualnemedia.pl, 2018-06-11. [dostęp 2024-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-09)].
  6. ↑ Kamil Polewski: Eurowizja 2024: TVP ujawnia pełne wyniki preselekcji! Jak głosowali jurorzy?. Eurowizja.org, 2024-02-21. [dostęp 2024-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-22)].
  7. ↑ Dawid Muszyński: Julia Wieniawa i Maciej Musiałowski w nowej romantycznej produkcji Storytel. Naekranie.pl, 2021-02-14. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-25)].
  8. ↑ Julia Właszczuk: Maciej Musiałowski: Niepoprawny romantyk. „Vogue Polska”, 2021-02-14. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-25)].
  9. ↑ Maciej Musiałowski i Julia Wieniawa razem. Zobacz teledysk „Zabierz tę miłość”. interia.pl, 2021-03-23. [dostęp 2023-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-05)].
  10. ↑ Platynowe płyty CD (przyznane w 2022 roku). ZPAV. [dostęp 2022-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-25)].
  11. ↑ Regulamin przyznawania wyróżnień (od sierpnia 2021 roku). ZPAV. [dostęp 2022-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)].
  12. ↑ Nowa piosenka Macieja Musiałowskiego podbija serca fanów. „Płakałam, jak słuchałam. Wy też będziecie”. Onet.pl, 2024-03-06. [dostęp 2024-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-10)].
  13. ↑ a b c „Druga szansa”: Muzyka z serialu już na płycie. Interia.pl, 2016-11-1. [dostęp 2022-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-29)].
  14. ↑ Laureaci Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu 1976-2019 – Album by Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Apple Music. [dostęp 2024-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-09)].
  15. ↑ Tribute to Krzysztof Krawczyk. Urbański Orkiestra i Goście – Album by Urbański Orkiestra. Apple Music. [dostęp 2024-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-09)].
  16. ↑ Pieśni Współczesne TOM II – Album by Miuosh & Zespół Pieśni i Tańca Śląsk. Apple Music. [dostęp 2024-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-11-01)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Musiałowski&oldid=75107733”