Madonna z Tarquinii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Madonna z Tarquinii

Autor	Fra Filippo Lippi
Data powstania	ok. 1437
Medium	tempera na desce
Wymiary	63 × 114 cm
Miejsce przechowywania
Lokalizacja	Galleria Nazionale d’Arte Antica

Madonna z Tarquinii – obraz renesansowego włoskiego malarza Fra Filippa Lippiego.

Obraz przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem siedzącą na półkolistym tronie, tulącą czule do siebie dziecko. Motyw bardzo często przedstawiany przez ówczesnych malarzy został potraktowany przez Lippiego w sposób innowacyjny. Za plecami matki przedstawił pokój sypialny z łóżkiem. Po lewej stronie umieścił otwarte okno z widokiem na krajobraz a dalej w głębi drzwi na podwórze. Takie przedstawienie Madonny w domowym zaciszu, pojawiło się we włoskiej sztuce po raz pierwszy. Mistrz przedstawia Boską rodzinę w ludzkiej szacie i w dodatku bez zaakcentowania ich boskości, czyli bez aureoli. Otwarte okno oświetla wnętrze, kolumny i kolorowa posadzkę. Obraz Lippiego nawiązuje do maniery realizmu zapoczątkowanej przez Giotta, a następnie kontynuowanej m.in. przez Masaccia.

• Rolf Toman, Renesans w sztuce włoskiej, wyd h.f.ullmann, 2007 ISBN 978-3-8331-1040-5.
• Zygmunt Waźbiński, Malarstwo quattrocenta, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1989.