French
DeutschMandat (prawo) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mandat – umowa, na mocy której jedna osoba (mandant) powierza drugiej spełnienie pewnej czynności, a druga (mandatariusz) zobowiązuje się do spełnienia tej czynności w imieniu i na rachunek mandanta[1]. Mandat może być specjalny, jeśli stosuje się do pewnej oznaczonej czynności, lub ogólny, czyli generalny, jeśli zleca cały szereg spraw, oraz daje mandatariuszowi ogólne zastępstwo mandanta (plenipotencja)[1].
W prawie rzymskim istotnym znamieniem mandatu było pełnienie przez mandatariusza poleconych mu czynności bez wynagrodzenia[1].
Mandat różni się od umowy o najmie usług i kontraktu służbowego głównie przez to, że mandant ma prawo w każdej chwili i jednostronnie cofnąć udzielone mandatariuszowi upoważnienie do zastępstwa[1].
