Mansur ibn Nasir – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mansur ibn Nasir (? - zm. 1105) był szóstym władcą z dynastii Hammadydów w Algierii w latach 1088–1105.

Pod rządami Mansura syna Nasira ibn Alnasa (1062–1088) rozpoczął się upadek królestwa Hammadydów. Chociaż dowodził on podbojem Algierii z rąk Almorawidów z pomocą Beduinów, to nie był w stanie utrzymać pod kontrolą niezdyscyplinowanych beduińskich plemion. Trwałe zabezpieczenie dróg i szlaków handlowych przestało być już dłużej możliwe, z coraz większą szkodą dla handlu i rolnictwa część zbiorów musiano oddawać Beduinom.

Brak bezpieczeństwa w głębi lądu doprowadził do wzrostu znaczenia handlu morskiego, co uczyniło ze śródziemnoporskiego portu Bidżai najważniejsze centrum gospodarcze w królestwie kosztem starej stolicy Al-Kala. W tym czasie miał miejsce stały napływ ludności z Al-Kala do Bidżai. Dla współczesnych zbytek Hammadydów i duchowe życie królestwa były najbardziej widoczne w Bidżai.

Za rządów syna Mansura Abd al-Aziza ibn Mansura (1105–1121) ostatecznie przeniesiono stolicę do Bidżai, a Al-Kala porzucono.