Marek Pernal – Wikipedia, wolna encyklopedia
Marek Pernal i prez. Mauricio Macri 17.03.2016 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Ambasador RP Czechach | |
Okres | od 12 września 1995 |
Poprzednik | |
Następca | |
Konsul Generalny RP w Barcelonie | |
Okres | od 2006 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w Argentynie | |
Okres | od 12 stycznia 2016 |
Poprzednik | |
Następca |
Marek Pernal (ur. 24 kwietnia 1956 w Częstochowie) – polski dyplomata, ambasador RP w Czechach (1995–2000) oraz Argentynie (2015–2018), Konsul Generalny w Barcelonie (2006–2010) w latach 80. współpracownik pisma Obóz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1974 ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta w Częstochowie, w latach 1974–1976 studiował astronomię, a od 1975 historię na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską z historii napisaną pod kierunkiem Jana Kieniewicza obronił w 1980[1]. Po studiach pracował w Archiwum Akt Nowych, a następnie w Biurze Prasowym Konferencji Episkopatu Polski, równocześnie przygotowywał pracę doktorską poświęconą Batalionowi „Zośka”, której ostatecznie nie ukończył. Współpracował z pismem Obóz, w którym zajmował się problematyką czechosłowacką.
W 1989 został pracownikiem administracji rządowej, był m.in. dyrektorem Biura ds. Wyznań Urzędu Rady Ministrów (uczestniczył w pracach nad zapisami Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską)[2], następnie dyrektorem generalnym URM. W 1995 przeszedł do służby dyplomatycznej. W latach 1995–2001 był ambasadorem RP w Pradze. W 2001 otrzymał tytuł ambasadora ad personam. W latach 2002–2005 pracownik Departamentu Polityki Kulturalno-Naukowej, a następnie w Departamentu Promocji Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a w 2005 zastępca dyrektora Sekretariatu Ministra. W latach 2006–2010 był konsulem generalnym w Barcelonie. Po powrocie do Polski pracownik Wydziału Wiedzy Historycznej w Biurze Archiwum i Zarządzania Informacją MSZ. W 2015 mianowany ambasadorem RP w Argentynie, z akredytacją także w Paragwaju i Urugwaju[3][4]. Funkcję pełnił do 30 czerwca 2018[5].
Wykładał w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego[6].
Włada biegle: hiszpańskim, angielskim i czeskim, a w stopniu komunikatywnym francuskim i niemieckim. Żonaty z Ewą Pernal, ojciec dwójki dzieci[4].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Kalendarium Solidarności. 1980–1989 – z Janem Skórzyńskim, Warszawa: Omnipress: Versus, 1990, II wyd. 2005, OCLC 834080979.
- Barcelona. Spacerownik historyczny. Miasto, ludzie, książka, film, Warszawa: Agora, 2011, ISBN 978-83-268-0645-2.
- Praga. Miasto magiczne. Spacerownik historyczny, Warszawa: Agora, 2013, ISBN 978-83-268-1256-9.
- Dyplomacja polska w okresie II wojny światowej, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2013, II wyd. 2020, ISBN 978-83-7666-285-5.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków 2010, s. 501.
- ↑ Marie Sobotková , Polonistika v Olomouci v minulosti a dnes / Polonistyka w Ołomuńcu dawniej i dziś, Univerzita Palackého v Olomouci, 26 grudnia 2014, s. 403, ISBN 978-80-244-4102-3 [dostęp 2020-06-25] .
- ↑ MSZ: Nominacje dla ambasadorów RP w Argentynie i Uzbekistanie (komunikat) [online], centrumprasowe.pap.pl, 4 listopada 2015 [dostęp 2020-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-01] .
- ↑ a b Pełny zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych (nr 192) z dnia 9 września 2015 r. [online], orka.sejm.gov.pl, 9 września 2015, s. 7 [dostęp 2020-06-25] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2018 r. nr 110.26.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 532). Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2018 r. nr 110.27.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 533).
- ↑ Wykładali w Studium [online], studium.uw.edu.pl [dostęp 2020-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-26] .