Marian Szamatowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marian Szamatowicz

Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1935 Sztabin
Profesor nauk medycznych
Specjalność: choroby kobiece, endokrynologia ginekologiczna, endokrynologia rozrodu, położnictwo
Alma Mater	Akademia Medyczna w Warszawie
Doktorat	1965
Habilitacja	1972
Profesura	9 października 1990
Doktor honoris causa Akademia Medyczna w Białymstoku – 2004
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Medyczna w Białymstoku
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Marian Czesław Szamatowicz (ur. 13 lutego 1935 w Sztabinie) – polski lekarz, ginekolog i położnik, profesor nauk medycznych, były kierownik Kliniki Ginekologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. W 1987 dokonał pierwszego w Polsce udanego zabiegu zapłodnienia człowieka metodą in vitro^[1].

W 1960 z wyróżnieniem ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie^[1]. Uzyskał dwa stopnie specjalizacji – z położnictwa (1965) i chorób kobiecych (1969). Stopień naukowy doktora nauk medycznych otrzymał w 1965, habilitację obronił w 1972. W 1979 został profesorem nadzwyczajnym^[2]. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk medycznych^[3].

W 1961 został pracownikiem Wojewódzkiego Szpitala Położniczo-Ginekologicznego w Białymstoku, a dwa lata później nauczycielem akademickim w Akademii Medycznej w Białymstoku (przekształconej następnie w Uniwersytet Medyczny). Od 1972 do 1984 był kierownikiem Zakładu Endokrynologii Ginekologicznej, pełnił funkcję wicedyrektora, a w latach 1984–2000 dyrektora Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych. Od 1975 do 1981 zajmował stanowisko prorektora ds. klinicznych i kształcenia podyplomowego. W 1984 został kierownikiem Kliniki Ginekologii. AMB a po zmianie statutu uczelni Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku^[2]. Był członkiem Rady Nauki przy ministrze nauki i szkolnictwa wyższego, kierował jednym z zespołów tematycznych^[3]. Podczas kadencji 2011–2014 wchodzi w skład Komitetu Bioetyki Polskiej Akademii Nauk^[4].

W swoim dorobku ma około 200 publikacji naukowych w czasopismach polskich i zagranicznych, poświęconych m.in. endokrynologii ginekologicznej i medycynie rozrodu^[2].

W okresie PRL był radnym wojewódzkiej rady narodowej i członkiem rady krajowej PRON^[5]. W 1989 bez powodzenia kandydował do Senatu^[6]. W 2009 otwierał jedną z okręgowych list kandydatów do Parlamentu Europejskiego koalicyjnego komitetu Porozumienie dla Przyszłości^[7]. W wyborach samorządowych w 2010 z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej uzyskał mandat radnego sejmiku województwa podlaskiego IV kadencji^[8]. W wyborach w 2014 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję jako kandydat Platformy Obywatelskiej^[9]. Objął następnie funkcję przewodniczącego sejmiku V kadencji^[10], z której zrezygnował w 2015. W wyborach w 2018 z listy komitetu SLD Lewica Razem bezskutecznie kandydował na radnego sejmiku kolejnej kadencji^[11].

• Krzyż Kawalerski, Oficerski, Komandorski (2000)^[12] i Komandorski z Gwiazdą (2011)^[13][14] Orderu Odrodzenia Polski
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• tytuł doctora honoris causa Akademii Medycznej w Białymstoku (2004)
• tytuł honorowego obywatela Białegostoku (2024)^[15]
• „Busola 2003” przyznana przez redakcję „Przeglądu”^[16]
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów za skuteczne opracowanie metody zapłodnienia pozaustrojowego in vitro (2012)^[17]